Φιλέτα τσιπούρα ρολό : εύκολη, γρήγορη και γευστική συνταγή με μιά νότα πολυτέλειας!!!

Η συνταγή μου σήμερα είναι πολύ γρήγορη και εύκολη , αλλά παράλληλα δίνει ένα τόνο πολυτέλειας στο καθημερινό μας τραπέζι ή σε ένα καλοκαιρινό φιλικό τραπέζι.
Οι τσιπούρες είναι ένα ψάρι που αρέσει σε όλους -σχεδόν- και στην φιλεταρισμένη τους μορφή είναι κατάλληλες και για ένα φιλικό αλλά και ένα πιό επίσημο τραπέζι, μιας και δεν έχουν κόκκαλα. 
Η συνταγή είναι εύκολη και ελαφριά, γιατί είναι απλά μαγειρεμένη και το πιάτο αυτό είναι το ίδιο νόστιμο ζεστό αλλά ακόμη και κρύο!

ΥΛΙΚΑ
12 φιλέτα τσιπούρας 
αλάτι , πιπέρι
Ρίγανη
Φρέσκο δενδρολίβανο
6 ντοματάκια (κατά προτίμηση βελανίδια , λίγο μεγάλα)
6 κομματάκια σπάγγο μαγειρικής

Για τη σάλτσα:
Λάδι
Λεμόνι
Μουστάρδα  
Αρωματικά:Φασκόμηλο, ρίγανη και δενδρολίβανο
 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Αλατίζω και πιπερώνω τα φιλέτα και από τις δύο πλευρές και αν θέλω προσθέτω και λίγη ρίγανη.
Τυλίγω τα φιλέτα σε ρολά από το "κεφάλι" προς την ουρά, δηλ. η ουρά να είναι προς τα έξω. 
Δένω με τα σπαγγάκια , φτιάχνοντας φιογκάκι , ώστε να φαίνεται όμορφο.
Έχω κόψει 12 όμορφες "φουντίτσες" από δεντρολίβανο και καρφώνω στην επάνω επιφάνεια των ρολών, φροντίζοντας να στερώσω και μισό ντοματίνι κάτω από το δενδρολίβανο.
Τοποθετώ σε ένα ταψάκι τα ρολά και περιχύνω με το μίγμα λαδολέμονου και μουστάρδας. 
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνοσε 180οC , για περίπου 30 min, μέχρι η σάρκα του ψαριού να μην είναι πλέον διάφανη. Προσοχή ! δεν χρειάζονται πολύ ψήσιμο,  για να μην στεγνώσουν. Στη διάρκεια του ψησίματος περιχύνουμε με το ζουμί τους, 2-3 φορές.

Συνοδεύονται εξαιρετικά με ένα ελαφρύ αρωματικό ρύζι αλλά και με μια φρέσκια πράσινη σαλάτα.


 Follow my blog with Bloglovin

Σοκολατένια έκπληξη με άρωμα πορτοκαλιού, σε φλυτζανάκι του espresso!

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας μιά από τις πιό έυκολες αλλά και πιό γευστικές μου συνταγές! Είναι ένα γλυκό που γίνεται εύκολα, αλλά η γεύση του πραγματικά μένει αξέχαστη!
Η βάση του είναι μιά κλασσική γκανάζ , της οποίας χρησιμοποιώ μιά πιό ελαφριά παραλλαγή. Το ωραίο με τη συνταγή αυτή είναι πως προσαρμόζεται πολύ εύκολα στα γούστα και στη γεύση του καθενός μας. 
Για παράδειγμα όταν την φτιάχνω για ενήλικες, χρησιμοποιώ περισσότερη μαύρη σοκολάτα και λίγη ή καθόλου γάλακτος. Αντίθετα, όταν τη φτιάχνω για κοινό παιδικής και νεανικής ηλικίας, φροντίζω η σοκολάτα γάλακτος να είναι τουλάχιστον όση και η μαύρη, αλλά πολλές φορές μοιράζω την ποσότητα της σοκολάτας στα τρία και χρησιμοποιώ ένα τρίτο σκούρα, ένα τρίτο γάλακτος και ένα τρίτο τζαντούγια (σοκολάτα με γεύση φουντούκι).
Νομίζω όμως, πως παρά την πολύ αγαπημένη γεύση της, η πιό όμορφη νότα είναι η αναπάντεχη εμφάνιση στο φλυτζανάκι του espresso. Κι αν μάλλιστα έχετε και κάποια όμορφα φλυτζανάκια τότε ακόμη καλύτερα. (τα δικά μου στη φωτογραφία είναι από δύο παλιότερες συλλογές  Illy, από τις οποίες η μία είναι χάρτες από διάφορες πρωτεύσουσες του κόσμου).

ΥΛΙΚΑ
200 g κρέμα γάλακτος ζαχαροπλαστικης, παχύρευστη (με 35% λιπαρά )
300 g καλής ποιότητας σοκολάτα συνολικά (την οποία μοιράζω με τον τρόπο που αναφέρω πιό πάνω μεταξύ μαύρης, γάλακτος και τζαντούγια (gianduja)
Προαιρετικά:
5-6 ροδέλες πορτοκάλι γλυκό του κουταλιού (στραγγισμένο από το σιρόπι του)
ή 
Καραμελωμένα φουντούκια 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ζεσταίνω (στο μάτι ή στα μικροκύμματα) την κρέμα μέχρι ακριβώς το σημείο που αρχίζει να βράζει αλλά χωρίς να βράσει , στους 90οC, (καλύτερα να το δοκιμάζετε με ένα θερμόμετρο).
Στο μεταξύ έχω σπάσει σε κομματάκια ομοιόμορφα τις σοκολάτες και τις βάζω σε ένα μπωλ. Όταν είναι έτοιμη η κρέμα , περιχύνω τη σοκολάτα και ανακατεύω απαλά να ομογενοποιηθεί το μίγμα. Αφήνω μερικά δέκα λεπτά να δέσει λίγο και να κρυώσει. 
Αν πρόκειται να προσθέσω το γλυκό πορτοκάλι ή τα καραμελωμένα φουντούκια είναι καλό να κρυώσει λίγο. 
Στη φάση αυτή προσθέτω τα υλικά που είναι να προστεθούν και μετά γεμίζω τα μπωλάκια ή τα ...φλυτζανάκια.
Αφήνω στο ψυγείο να κρυώσουν τουλάχιστον 4 ώρες και τα σερβίρω έτσι ώστε να μοιάζουν ...καφεδάκια.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ:
Στραγγίζω  σε σουρωτήρι 5-6 ροδέλες πορτοκάλι και μετά ψιλοκόβω σε κυβάκια. Προσθέτω στο μίγμα της σοκολάτας όταν έχει λίγο κρυώσει και δέσει.

Αν σας αρέσουν οι συνταγές μου,Follow my blog with Bloglovin

Αντί συνταγής...κανόνες Επαγγελματικής Συμπεριφοράς Καταστημάτων Εστίασης 2

Είναι η δεύτερη φορά στους 8 μήνες που διατηρώ το blog αυτό, που νώθω έντονα την ανάγκη να αναφερθώ και πάλι στους κανόνες Επαγγελματικής Συμπεριφοράς στα Καταστήματα Εστίασης. 

Ο λόγος που γράφω πάλι είναι πως, παρότι έχω δεί πολλά και διάφορα στο ενδιάμεσο διάστημα, αυτά με τα οποία ασχολούμαι και τώρα και στην προηγούμενη ανάρτησή μου, νομίζω πως βγάζουν μάτι για την έλλειψη επαγγελματισμού και γνώσης που εκφράζουν.

Η αλήθεια είναι πως με κάνει έξαλλη η ελαφρότητα και η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ο καταναλωτής στις μέρες μας στους χώρους της εστίασης. 

Βέβαια δεν είναι κανούργιο το φαινόμενο των ανθρώπων που χωρίς γνώσεις αλλά κυρίως χωρίς καμμία ευαισθησία στήνουν και λειτουργούν χώρους εστίασης, μιάς και σήμερα θεωρούνται μιά εύκολη και κερδοφόρα (???) λύση.

Η έλλειψη ευαισθησίας αφορά από τη μία, στην οικονομική "παγίδα" που στήνεται για τον καταναλωτή. Λόγω της οικονομικής κρίσης, για τον καθένα τα 1,5 - 2 -3 €,
που καλείται να πληρώσει για ένα snack κακής ποιότητας που είτε θα είναι μπαγιάτικο ή ακόμη χειρότερα θα είναι χαλασμένο, είναι κατά την άποψή μου μεγάλο τίμημα.

Το χειρότερο όμως για μένα είναι πως με μιά μεγάλη ευκολία , πουλάει κανείς προϊόντα ακατάλληλα για κατανάλωση και ακόμη χειρότερα,  δεν είναι σε θέση να διαπιστώσει πως όντως είναι ακατάλληλα, για να τα αποσύρει έγκαιρα. Είναι μιά άγνοια που δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο και δυστυχώς ο μόνος που τελικά υφίσταται τις συνέπειες είναι ο ίδιος ο καταναλωτής και κανείς άλλος.

Η  τελευταία τέτοια εμπειρία μου λοιπόν , μου συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα -Πέμπτη 10/07/14, για την ακρίβεια-, σε ένα καινούργιο κατάστημα γρήγορης εστίασης με καφέ και σνακς, μιάς νέας και πολλά ...υποσχόμενης αλυσίδας, στον Χολαργό.

Η επίσκεψή μου έγινε γύρω στις 12:30-13:00 το μεσημέρι,  ώρα που νομίζω δεν υπάρχουν δικαιολογίες για προϊόντα που έχουν "ξεχαστεί" στη βιτρίνα. Όχι πως αλλες ώρες οι δικαιολογίες αυτές είναι λογικές, αλλά τέλος πάντων.

Παραγγέλνω λοιπόν τους καφέδες και 2 snacks από αυτά που το κατάστημα προβάλλει σαν "διαφορετικά". Μόλις κόβω το ένα από τα δύο στη μέση, αντιλαμβάνομαι μιά βαρειά μυρωδιά από το μπέϊκον που περιέχει . Το φέρνω πιό κοντά για να το μυρίσω καλλίτερα και εκτός από τη βαρειά μυρωδιά του ήδη οξειδωμένου αλλαντικού, αντιλαμβάνομαι την μυρωδιά της ξινισμένης κρέμας (ή τυριού κρέμας) που περιέχεται στη σύνθεση.

Σηκώνομαι και πολύ διακριτικά πλησιάζω το παιδί που με είχε εξυπηρετήσει και πολύ χαμηλόφωνα του λέω: 
- "Αγόρι μου , αυτό το προϊόν έχει αλλοιωθεί και είναι ξινό, πάρτο μέσα στην προετοιμασία και μύρισέ το να δείς." 
-"Αποκλείται , τι λέτε" μου απαντάει ενοχλημενος και αρκετά πιό δυνατά από μένα, " όλα έχουν παρασκευαστεί το πρωί , δεν το δέχομαι, αποκλείεται."
-"Άκουσέ με " του λέω "δεν θέλω τίποτα, απλά σου το λέω να μην σκοτώσετε κανένα και βρειτε τον μπελά σας" και φεύγω για το τραπέζι μου, αφήνοντάς του το πιάτο στα χέρια.

Περνάει τουλάχιστον ένα τέταρτο και περιμένω να δω αν θα αποσύρει κανείς από τη βιτρίνα τα υπόλοιπα προϊόντα του είδους. Η μόνη κίνηση που βλέπω είναι πως βγαίνει κάποιος από το παρασκευαστήριο και παίρνει ένα ίδιο προϊόν, προφανώς για να το δοκιμάσουν. 

Περνάει άλλο ένα τέταρτο και με πλησιάζει ο νεαρός στον οποίο ειχα μιλήσει και μου λέει χαμηλόφωνα αυτή τη φορά:
-"Είχατε δίκιο, δεν ξέρω τι ακριβώς έχει πάθει αλλά δεν είναι καλό, μαλλον τα αλλαντικά μου ". "Αλλά ξέρετε , το φτιάξαμε σήμερα το πρωί".

Του λέω λοιπόν πως είναι Σύμβουλος Εστίασης 20 χρόνια και πως ο μόνος λόγος που τον ενημέρωσα είναι καταρχήν για να μην πάθει κανείς τίποτε καταναλώνοντας το συγκεκριμμένο προϊόν και κατα δεύτερο γιατί είναι κρίμα να γίνεται μιά προσπάθεια να στηθεί ένα μαγαζί και το βασικό του προϊόν, το φαγητό, να είναι σε τέτοια κατάσταση.

Τέλος του επισημαίνω πως ο τρόπος που το αντιμετώπισε ήταν λάθος, γιατί όφειλε να εξετάσει αυτό που του έλεγα πρώτα και μετά να επιμείνει πως δεν υπάρχει πρόβλημα στο προϊόν του.

Μου προτείνει  λοιπόν να μας κεράσει κάτι, και του λέω  πως δεν χρειαζόμασταν τίποτα, άλλωστε είχαμε τελειώσει τον καφέ μας και θα φεύγαμε.

Περιττό να σας πω, πως όχι μόνο πλήρωσα τους καφέδες μας, αλλά πλήρωσα και το σκουπίδι που μας σέρβιραν (1,70€). 

Το χειρότερο όμως για μένα -εκτός από την κακή συμπεριφορά και την αδυναμία να επανορθώσει κανείς , έστω αφαιρώντας την αξία  του αλλιωμένου snack -  είναι πως αυτά τα παιδιά που ασχολούνταν με τα προϊόντα, δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν άμμεσα και γρήγορα ένα προϊόν χαλασμένο ή μιά πρώτη ύλη αλλοιωμένη. Δυστυχώς λοιπόν πιστεύω ,πως άν δεν αλλάξει κάτι ριζικά, θα ξανασυμβεί και κρίμα στον..."τυχερό" που θα έχει αυτή την "εμπειρία".

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η φωτογραφία στην ανάρτηση είναι από ένα δικό μου προϊόν , γιατί αρνούμαι να βάλω φωτογραφία του σκουπιδιού που μου σερβίρισαν (και χρέωσαν ενω αποδέχτηκαν πως ήταν χαλασμένο) 

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr

Για μικρά και ...μεγάλα παιδιά: Λουκανικάκια κοκτέιλ, σερβιρισμένα διαφορετικά!

 

Σήμερα η ανάρτησή μου δεν αφορά τόσο συνταγή, όσο τρόπο παρουσίασης. Και επειδή είναι κοινά αποδεκτό πως η εικόνα είναι σημαντική όταν πρόκειται για το φαγητό- και όχι μόνο- είμαι της άποψης πως είναι καλό να τη φροντίζουμε, χωρίς όμως ακρότητες και υπερβολές. 
Πραγματικά όμως υπάρχουν τεχνικες που μπορούν να μας δώσουν ένα όμορφο και ενδιαφέρον αποτέλεσμα με απλό τρόπο.

Έτσι λοιπόν σήμερα, σας προτείνω ένα τρόπο να σερβιρετε τα λουκανικάκια κοκτέιλ σε ένα πάρτυ παιδικό ή ένα καλοκαιρινό βράδυ στη βεράντα ή τον κήπο σας. Φυσικά μπορείτε να βάλετε ότι θέλετε μέσα στα καλαθάκια των Tortillas . 

ΥΛΙΚΑ: 
3 tortillas μεγάλες
2 συσκευασίες λουκανικάκια κοκτέιλ
1 συσκευασία πατατάκια μεγάλη
Κέτσαπ ή Μουστάρδα ή και τα δύο Ή όποια άλλη sauce προτιμάτε

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Παίρνω τις tortillas και τις βρέχω ελαφρά να μαλακώσουν. Τις λαδώνω με ένα πινελάκι από τη μία πλευρά . Έχω ένα μεταλλικό μπωλ -για να μπορεί να μπει στο φούρνο- που το μέγεθός του είναι κατάλληλο, ώστε η tortilla  , όταν μπει μέσα να σχηματίζει ένα καλαθάκι.Βάζω την πίτα μέσα στο μπωλ και φροντίζω στο κέντρο να έχει κάποιο κενό. Φτιάχνω με αλουμινόχαρτο μιά μπαλίτσα σαν μιά γροθιά και τη βάζω στο κέντρο της tortillas, για να μη κλείσει στο ψήσιμο και δεν μπορώ να τη γεμίσω. Βάζω στο φούρνο  και ψήνω περίπου 15 min, ή μέχρι να ροδίσει. Αφήνω λίγο να κρυώσει και μετά τη βγάζω από το μπωλ και συνεχίζω με την επόμενη. Φυσικά αν έχω περισσότερα από 1 ίδια μπωλ τα χρησιμοποιώ συγχρόνως για να ψήσω περισσότερες tortillas.

 Υπάρχει η δυνατότητα να τις τηγανίσω , πράγμα που τις κάνει σίγουρα πιό νόστιμες αλλά από τη μιά χρειάζεται φριτέζα -για να βυθιστούν στο λάδι και από την αλλη, είναι απάραίτητο και το εργαλείο που σας δείχνω στη φωτογραφία.

Βράζω τα λουκανικάκια και όταν είναι χλιαρά, τα μοιράζω στις "φωλιές" που έφτιαξα. 

Σερβίρω σε ένα μεγάλο δίσκο και τοποθετώ στο κέντρο τη sauce που έχω επιλέξει, ενω γύρω γύρω μοιράζω τα πατατάκια .

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι tortillas που έχω χρησιμοποιήσει στη φωτογραφία είναι κόκκινες γιατί περιέχουν λιαστή ντομάτα,και γιαυτό είναι λίγο πιό σκούρες. Αν χρησιμοποιήσετε λευκές, θα είναι πιο ανοιχτόχρωμες.

Αν σας αρέσουν οι συνταγές μου,Follow my blog with Bloglovin

Τάρτα με 3 σοκολάτες, με Oreo και Butterscotch για τη φίλη μου τη Νάνσυ!

Πριν λίγες μέρες, είχε γεννέθλια η φίλη μου η Νάνσυ και μαζί με τις δύο άλλες φίλες της τετράδας , την Αλέκα και την Κατερίνα,  κάναμε μιά -αποτυχημένη- προσπαθεια να της κάνουμε ένα πάρτυ έκπληξη. Στο τέλος καταλήξαμε να μας κάνει εκείνη το Πάρτυ, αλλά η τούρτα έγινε και -ευτυχώς - άρεσε σε όλους.
Το ότι έχει τη μορφή τάρτας , νομίζω πως είναι μιά έκπληξη, μιάς και άλλη είναι η εικόνα που έχουμε για τις τούρτες.
Η τάρτα αυτή εχει μιά πολύ πλούσια γεύση σοκολάτας, που όμως δεν σε λιγώνει ιδιαίτερα, αν βέβαια καταναλώσεις ένα μικρό κομμάτι.

 ΥΛΙΚΑ
 Για τη Βάση:
1συσκευασία μπισκότα OREO (περίπου 150g)
60 g λιωμένο βούτυρο ή Μαργαρίνη
1 μικρή συσκευασία πουράκια γεμιστά κομμένα στα 4

Για τη γέμιση:
450g σοκολάτα (150g μαύρη-150g γάλακτος - 150g gianduja)
300 g κρέμα γάλακτος
3-4 Κ. sauce butterscotch*
Άρωμα βανίλια ή κονιάκ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
 Πρώτα φτιάχνω τη βάση: Στο multi κάνω σκόνη τα μπισκότα και μετά προσθέτω το λιωμένο βούτυρο ή μαργαρίνη. Τα αναμιγνύω όλα μαζί και τα στρώνω σε μιά φόρμα για τάρτες πιέζοντας με τα δάχτυλά μου. Φροντίζω να είναι ίδιο το πάχος στη βάση της τάρτας. Αφήνω στο ψυγείο για 30 Min τουλάχιστον να δέσει.  

Αρχίζω να φτιάχνω τη γέμιση: Σε ένα κατσαρολάκι βάζω την κρέμα γάλακτος και όταν φτάσει σε 90 οC θερμοκαρασία, την αποσύρω και την ρίχνω σε μπωλ, όπου έχω κόψει τις σοκολάτες σε κομματάκια μικρά και ομοιόμορφα. Αφήνω 2 min και ανακατεύω καλά να ομογενοποιηθεί το μίγμα και να λιώσει η σοκολάτα καλά.  
Το μίγμα είναι λείο και βελούδινο. Προσθέτω και το κονιάκ ή την υγρή βανίλια και αναμιγνύω πολύ καλά.
Αφήνω λίγο να κρυώσει.

Στο μεταξύ έχω αλείψει τη βάση με τη sauce butterscotch και τοποθετώ περιμετρικά της τάρτας τα πουράκια έτσι ώστε να κολλάνε πάνω στην butterscoch και να ακουμπάνε τα τοιχώματα της ταρτιέρας. Ξαναβάζω στο ψυγείο να παγώσει κι αυτή. 

Όταν η σοκολάτα γίνει πυκνόρευστη και δεν είναι πιά ζεστή, είναι έτοιμη να την βάλω πάνω από την butterscoch. Στρώνω την επιφάνεια να είναι λεία και προσέχω να μην καταστρέψω το τοίχωμα από τα πουράκια.

Ξανατοποθετώ στο ψυγείο και αφήνω τουλάχιστον 5-6 ώρες να κρυώσει και να δέσει η σοκολάτα. Καλύτερα είναι να γίνει από την προηγούμενη μέρα.

Την ώρα του σερβιρίσματος ζωγράφισα -ειδικά για τη Νάνσυ- το κέντρο της τούρτας - τάρτας με χρυσό μπρονζέ (βρώσιμο φυσικά) και διακόσμησα με καραμελωμένα αμύγδαλα**.

* και ** οι συνταγές για τη sauce butterscotch και τα καραμελωμένα αμύγδαλα θα ακολουθήσουν σύντομα σε άλλη ανάρτηση. Μέχρι τότε αν θελήσετε να τη φτιάξετε μπορείτε να παραλείψετε αυτά τα υλικά και το αποτέλεσμα θα βγεί και πάλι υπέροχο!

Αν σας αρέσουν οι συνταγές μου,Follow my blog with Bloglovin

Καλοκαιρινή φρέσκια γεύση: πένες με κολοκυθάκια και αρωματικά!

Η συνταγή μου σήμερα, είναι ένας φρέσκος και δροσερός συνδυασμός : ζυμαρικά και κολοκυθάκια. 
Είναι μιά εύκολη, γρήγορη και πολύ οικονομική συνταγή με άρωμα φρεσκάδας.
Η γεύση της σάλτσας με τα κολοκυθάκια, θυμίζει καλοκαιρινά μαγειρέματα με λαχανικά, μόνο που ο χρόνος για να φτιαχτεί , είναι κατά πολύ συντομότερος.

ΥΛΙΚΑ
8 μικρά κολοκυθάκια
1 μικρό κρεμμύδι 
2 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
1 Κ. χυμό λεμόνι φρεσκοστυμμένο
3 Κ. άνηθος ψιλοκομμένος και 1 Κ. μαϊδανός ψιλοκομμένος
4 Κ. Ελαιόλαδο
500g Penne Rigate
 2 Κ. ελαιόλαδο για τα ζυμαρικά
Ψιλοτριμμένη φέτα (ή παρμεζάνα ή κεφαλοτύρι) για το σερβίρισμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Κοβουμε τα κολοκυθάκια σε μικρά καρεδάκια (κυβάκια) περίπου 1x1cm. Τρίβουμε το κρεμμύδι, ψιλοκόβουμε τα φρέσκα κρεμμυδάκια και κόβουμε τον άνηθο και τον μαϊδανό.
Σε μιά κατσαρολίτσα, σωτάρουμε το κρεμμύδι με το λάδι ,μέχρι να μαλακώσει λίγο , χωρίς να πάρει χρώμα -γιατί "βαραίνει" η γεύση του. Προσθέτουμε και το φρέσκο κρεμμυδάκι. Αφήνουμε να σοταριστεί για 2 λεπτά .
Μετά ρίχνουμε τα κολοκυθάκια με λίγο νερό (2-3 Κ.), ώστε να μαλακώσουν λίγο και να μαγειρευτούν , χωρίς όμως να "βράσουν". Όταν έχουν μαλακώσει αρκετά αλλά κρατάνε λίγο , δηλ. "δαγκώνονται", προσθέτουμε τον άνηθο και τον μαϊδανό και κλείνουμε το μάτι. 
Βράζουμε σε άφθονο νερό τις πένες και όταν είναι έτοιμες τις στραγγίζουμε, αναμιγνύουμε με λίγο ελαιόλαδο και σερβίρουμε με τα κολοκυθάκια από πάνω.
Προσθέτουμε ψιλοτριμμένη φέτα και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Αν σας αρέσουν οι συνταγές μου,Follow my blog with Bloglovin

Αντί συνταγής...Κανόνες Επαγγελματικής Συμπεριφοράς των καταστημάτων Εστίασης

Σήμερα δεν θα μοιραστώ μαζί σας κάποια συνταγή μου. Θα μοιραστώ όμως δύο εμπειρίες μου -του τελευταίου καιρού- από δύο διαφορετικούς χώρους εστίασης. 

Η πρώτη μου εμπειρία αφορά ένα όμορφο και καλοβαλμένο σουβλατζίδικο στη γειτονιά μου . Η περιποιημένη του εικόνα- όταν το βλέπεις από κοντά μου είχε κάνει εντύπωση από την πρώτη φορά που το είδα.
 Ο τρόπος που ανταποκρίθηκε λοιπόν στο γεγονός που θα σας περιγράψω,
απέδειξε πως η εικόνα δεν είναι ανεξάρτητη από την ουσία.
Έχουμε κάνει λοιπόν μια παραγγελία και όταν φτάνει, διαπιστώνω πως λείπει ένα από τα είδη που έχουμε παραγγείλει, ενώ έχει χρεωθεί στο λογαριασμό και παράλληλα τα σουβλάκια ήταν κρύα. Έτσι αποφασίζω να τηλεφωνήσω στο κατάστημα και να το πω , χωρίς να περιμένω τίποτε, αλλά απλά για να εκφράσω τη δυσαρέσκιά μου.
Το λέω λοιπόν στην κοπέλα που σηκώνει το τηλέφωνο και μόλις τελειώνω, μου λέει: μου θυμίζετε σας παρακαλώ τι ήταν η παραγγελία σας ? Της την ξαναλέω, νομίζοντας πως ψάχνει να βρεί πως έγινε και άργησαν τα σουβλάκια να φθάσουν, και γι αυτό κρύωσαν. Μόλις τελειώνω μου λέει: "Σε δέκα λεπτά θα είναι εκεί η παραγγελία σας ξανά , ολοκληρωμένη και ζεστή. Χίλια συγγνώμη ".
Πράγματι δέκα λεπτά αργότερα έρχεται η παραγγελία , ολοκληρωμένη και ζεστή όπως υποσχέθηκε.
Περιττό να πω πως με την αντίδραση αυτή το κατάστημα όχι μόνο εξιλεώθηκε στα μάτια μας,  αλλά θεωρώ πως η πολιτική αυτή είναι η σωστή σχετικά με τους καταναλωτές: το να  βρίσκει το κατάστημα έναν τρόπο να επανορθώνει όταν κάνει ένα λάθος .

Η δεύτερη εμπειρία μου είναι πολύ φρέσκια, είναι σημερινή.
Βρίσκομαι στην Κηφισιά για μιά δουλειά, και όταν θέλουμε να πιούμε έναν καφέ, αποφασίζουμε να πάμε σε ένα από τα πιό παλιά και κλασσικά σημεία , τόσο κλασσικό που κάποιος άλλος ,θα το έλεγε παλιομοδίτικο. Παρ' όλα αυτά εμένα μου αρέσει ή μάλλον μου άρεσε μέχρι σήμερα - και θα καταλάβετε αμέσως γιατί.
Δίνουμε την παραγγελία μας και αποφασίζουμε να μοιραστούμε και μιά τυρόπιτα -ένα από τα προϊόντα για τα οποία είναι γνωστό το κατάστημα που έχουμε επισκεφτεί.
Όταν λοιπόν έρχεται η παραγγελία και πάω να κόψω την τυρόπιτα, διαπιστώνω πως έχει την υφή του αφρολέξ. Η σφολιάτα δεν είναι τραγανή και είναι φανερό πως έχει ζεσταθεί στα μικροκύματα , εντελώς αποτυχημένα, αφού το φύλλο έχει μαλακώσει με τρόπο απαράδεκτο. 
Παρόλα αυτά αποφασίζω να δώσω μια ακόμη ευκαιρία , δοκιμάζοντας , μήπως και κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά και αδικώ το προϊόν και το κατάστημα. Η τυρόπιτα λοιπόν είναι τουλάχιστον χθεσινή ( πράγμα που εκτός από το φύλλο φαίνεται και από τη γέμιση που είναι στεγνή και ιδιαίτερα σφιχτή), μπορεί και ακόμη παλιότερη και έτσι εξηγείται και γιατί την ζέσταναν τόσο πολύ στα μικροκύματα -που έκαψε και έχασε την υφή της- .

Αποφασίζω λοιπόν να διαμαρτυρηθώ. Πηγαίνω λοιπόν μέσα στο κατάστημα, βρίσκω τον σερβιτόρο μας, και του λέω το γεγονός και εκείνος με κοιτάζει με έκπληξη και απορία μαζί, προφανώς μη ξέροντας αν πρέπει να παραδεχτεί το λάθος ή όχι. Αντιλαμβάνομαι την αμηχανία του και του λέω:" άστο δεν πειράζει, θα διαμαρτυρηθώ στην ταμία", που μου φαίνεται πως είναι και η υπεύθηνη του καταστήματος. Την πλησιάζω λοιπόν, και αφου της λέω πως η τυρόπιτα δεν είναι φρέσκια και πως είναι απαράδεκτο να την σερβίρουν στο κατάστημά τους. Εκείνη  χωρίς να το αρνηθεί, αλλά και χωρίς να μου ζητήσει συγγνώμη, μου προτείνει αν θέλω να μου φέρουν ένα κρουασάν ή ένα γλυκό. Εγώ αρνούμαι, μιάς και τυρόπιτα ήταν η επιθυμία της παρέας, οπότε δεν θέλουμε κάτι άλλο. Ξαναγυρίζω λοιπόν στο τραπέζι, τελειώνουμε τον καφέ μας, πληρώνουμε - και ναι πληρώνουμε και την τυρόπιτα που έχουμε αφήσει σχεδόν ολόκληρη στο πιάτο ( λείπει μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι που δοκίμασα). 
Νομίζω πως δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ χειρότερη συμπεριφορά από την πλευρά ενός καταστήματος, που ήταν σίγουρο πως ήξερε τι προϊόν έχει σερβίρει.

Όσο λοιπόν τα μαγαζιά υποτιμούν τους καταναλωτές , η κατάσταση στην εστίαση - και όχι μόνο- θα παραμένει κακή έως τραγική σε ορισμένες περιπτώσεις.
 Και δυστυχώς τότε, ούτε τα ονόματα με ιστορία ούτε όμως και τα σούπερ μοντέρνα  μαγαζιά με τις αισθητικές ακρότητες και τους εκκοφαντικούς νεωτερισμούς θα είναι σε θέση να κερδίσουν και κυρίως να διατηρήσουν το σεβασμό του καταναλωτή τους.

Σημείωση: Η πίτα στην φωτογραφία είναι δική μου, από παλαιότερη ανάρτησή μου, μιας και ήθελα να έχω μιά θετική εικόνα από το προϊόν αυτό .


Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr

Το πιο εύκολο, γρήγορο, νόστιμο και υγιεινό σπιτικό σουβλάκι

Από τους ανθρώπους που γνωρίζω, νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην ακαταμάχητη γοητεία μιας νόστιμης , ζεστής και γευστικής πίτας κυρίως όταν αυτή είναι απαλλαγμένη από όλες τις ενοχές που κουβαλάει το κλασσικό , έτοιμο σουβλάκι.

Η σημερινή μου συνταγή είναι αφιερωμένη στις μαμάδες που συχνά προσπαθούν να φέρουν μια πιο υγιεινή και ελαφριά νότα στο καθημερινό φαγητό -που συνήθως τα παιδιά δεν εκτιμούν ιδιαίτερα- αλλά όταν παρουσιάσουν ένα πιάτο σαν το σημερινό, γίνονται οι καλύτερες μαμάδες του κόσμου.

Με την συνταγή λοιπόν αυτή μπορούμε να τα συνδυάσουμε όλα. Και ελαφριά γεύση και περιορισμένα λιπαρά αλλά κυρίως γεύση, νοστιμιά, παιχνίδι και την αίσθηση πως τρώμε στο σπίτι την καλύτερη εκδοχή από το αγαπημένο σουβλάκι.

Οι συνδυασμοί που μπορούμε να κάνουμε , πραγματικά είναι ατελείωτοι. Ανάλογα με τις προτιμήσεις μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κοτόπουλο ή ακόμη και μπιφτέκι σαν κύριο υλικό. Όσο για τα γύρω γύρω, μια πράσινη σαλάτα, ντομάτα κομμένη φετούλες και μια νόστιμη sauce μουστάρδας (με λίγη μαγιονέζα), μπορούν να ικανοποιήσουν και τον πιο δύσκολο ουρανίσκο.

ΥΛΙΚΑ (για 4 μεγάλες Αράβικες πίτες)
4 πίτες Αράβικες (μεγάλες)
400g χοιρινά μπριζολάκια χωρίς κόκαλο , κομμένα σε πολύ λεπτές φέτες (ή χοιρινά σνίτσελ )
1/4 Iceberg κομμένο
1 ντομάτα σε φέτες
Πατάτες τηγανητές (προαιρετικά)
Διάφορα μπαχαρικά για το ψήσιμο του κρέατος

Sauce μουστάρδας 
1/2 φλυτζάνι μαγιονέζα light
2-3 Κ. μουστάρδα
1 Κ.κέτσαπ
Αναμιγνύω όλα τα υλικά.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ψήνουμε τα μπριζολάκια σε αντικολλητικό τηγάνι -αφού τα λαδώσουμε ελαφρά και από τις δύο πλευρές και τα πασπαλίσουμε με αλάτι,πιπέρι και τα μπαχαρικά που έχουμε επιλέξει - σε πολύ δυνατή φωτιά ,φροντίζοντας να πάρουν χρώμα και από τις δύο πλευρές, χωρίς να στεγνώσουν. 

Για να το πετύχουμε αυτό, βάζουμε το τηγάνι να κάψει , άδειο, και προσθέτουμε τα κρέατα. Δεν τα γυρίζουμε αμέσως. Αφήνουμε να πάρουν λίγο χρώμα πρώτα από τη μία πλευρά και μετά τα γυρίζουμε. Όσο πιο λεπτά κομμένα είναι τα μπριζολάκια -ή τα σνίτσελ-, τόσο λιγότερο χρόνο χρειάζονται.

Έχουμε έτοιμα τα λαχανικά και τη sauce. Όταν βγάλουμε τα μπριζολάκια από τη φωτιά ,τα κόβουμε σε λωρίδες και μοιράζουμε την ποσότητα στις 4 πίτες. Από πάνω προσθέτουμε το iceberg ή το μαρούλι, τη ντομάτα και τη sauce . Τυλίγουμε σε λαδόκολλα και σερβίρουμε κόβοντας  στη μέση .

Είναι το πιο ελαφρύ αλλά και χορταστικό "τυλιχτό" που έχετε δοκιμάσει ποτέ.
Δοκιμάστε το και προσαρμόστε το στα γευστικά γούστα του δικού σας "κοινού".
Πειραματιστείτε με διάφορες εκδοχές τόσο στο κρέας ,όσο και στη sauce.
Η δική μου αγαπημένη sauce είναι με blue cheese που την βλέπετε στην φωτογραφία που ακολουθεί.(Η συνταγή σε επόμενη ανάρτηση).

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr

Νόστιμο και ζουμερό ωγκρατέν με κοτόπουλο, πένες και μπρόκολο

Η σημερινή μου πρόταση αφορά εκείνες τις μέρες που θέλω να μαγειρέψω κάτι ισορροπημένο, ολοκληρωμένο , που να μπορώ να το έχω προετοιμάσει από την προηγούμενη μέρα, με υλικά που έχω ήδη στο σπίτι και  που θα αρέσει και σ' όλη την οικογένεια. 

Δύσκολος ο συνδυασμός. Αλλά πέτυχε. Το αποτέλεσμα αυτής της συνταγής μας ενθουσίασε όλους  και χωρίς κόπο είχαμε ένα ωραίο φρεσκοψημμένο φαγητό που ήταν έτοιμο για το φούρνο από το προηγούμενο βράδυ.

Όπως θα καταλάβετε από τη συνταγή υπάρχουν πολλές δυνατότητες για διαφορετικούς συνδυασμούς ανάλογα με τα γούστα μας και φυσικά με τα διαθέσιμα υλικά.

ΥΛΙΚΑ για 12 κομμάτια
1/2 κοτόπουλο βρασμένο ή φούρνου (αν μας έχει περισσέψει) ή 2 στήθη φιλέτα
1 συσκευασία πένες
1/2 συσκευασία μπρόκολο κατεψυγμένο (ή άλλο λαχανικό όπως σπανάκι ή κολοκυθάκια σε κυβάκια)
50g κασέρι τριμμένο ή καπνιστό Μετσόβου ή blue cheese
50g gouda τριμμένη
100g φέτα τριμμένη
2 αυγά
1 γιαούρτι στραγγιστό
Αλάτι και πιπέρι

Μπεσαμέλ με 
500g γάλα
35g αλεύρι
50g (μισό λάδι μισό μαργαρίνη)
5g αλάτι 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βράζω το κοτόπουλο και το ξεκοκαλίζω. Αφήνω τα κομματάκια σχετικά μεγάλα -δεν τα ψιλοκόβω.
Φτιάχνω τη μπεσαμέλ και όταν κρυώσει λίγο προσθέτω 2 αυγά χτυπημένα και αναμιγνύω πολύ καλά.
Τρίβω τα τυριά.
Ξεπαγώνω το μπρόκολο και το αφήνω σε σουρωτήρι να στραγγίξει. Κόβω τα μπουκετάκια σε μικρά κομμάτια.
Βράζω τις πένες 3-4 λεπτά λιγότερο από το χρόνο που γράφει η συσκευασία.

Σε ένα μεγάλο μπωλ,προσθέτω το κοτόπουλο, τη μισή μπεσαμέλ, τα τυριά, τις βρασμένες πένες (βάζω όλη την ποσότητα εκτός από ένα βαθύ πιάτο που το κρατάω για άλλη χρήση) και το ξεπαγωμένο και στραγγισμένο μπρόκολο.

Σε ένα μεγάλο πυρέξ, λαδώνω λίγο τον πυθμένα και στρώνω όλο το μίγμα, φροντίζοντας να έχει λεία επιφάνεια.

Από πάνω σκεπάζω με την υπόλοιπη μπεσαμέλ, στην οποία έχω προσθέσει το γιαούρτι και 2-3 Κ. τριμμένο σκληρό τυρί ή κεφαλοτύρι.

Από πάνω ρίχνω λίγη τριμμένη φρυγανιά, και ελάχιστο λάδι.

Στο στάδιο αυτό έβαλα το πυρέξ στο ψυγείο , σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο.

Την επόμενη μέρα, το έβγαλα από το ψυγείο 1/2 ώρα πριν και το έψησα για 30 min σε 180oC χωρίς το αλουμινόχαρτο.

Αφήστε το μισή ώρα να δέσει και μετά το κόβετε σε μερίδες.

Διατηρείται εξαιρετικά στην κατάψυξη - όσο περισσέψει- για μια επόμενη φορά.

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr

Μαγειρική σε 10' : Τυρένιες μπαλίτσες που λιώνουν στο στόμα!!!

Η σημερινή μου γρήγορη κι εύκολη συνταγή είναι από αυτές που κάποια στιγμή φτιάχνονται κατά λάθος (με υλικά που περίσσεψαν από κάτι άλλο), αλλά όταν τις δοκιμάσεις, ξέρεις πως ήρθαν για να μείνουν...

Έτσι λοιπόν ,η συνταγή μου αυτή, προέκυψε πριν χρόνια στην κουζίνα μου, και είναι πια ιδιαίτερα αγαπημένη, όχι μόνο της οικογένειας ,αλλά και των φίλων μας.

Εμφανισιακά θα σας θυμίσει πολύ γνωστές τυροκροκέτες που βρίσκεις εύκολα σε διάφορα εστιατόρια και ταβέρνες.  Γευστικά όμως νομίζω πως θα σας εκπλήξουν με την τυρένια γεύση τους, που τις κάνει να είναι διαφορετικές από τις άλλες.

Αποτελούν μια πολύ γρήγορη και νόστιμη λύση για ένα νόστιμο βραδινό , που άμα συνδυαστεί και με μια πράσινη σαλάτα αποτελεί πλήρες γεύμα.

Είναι όμως και μια πολύ καλή ιδέα για να συνοδεύσει ένα ποτήρι κρασί ή ακόμη και ούζο.

ΥΛΙΚΑ
200 g τυριά διάφορα τριμμένα,  προσοχή όχι μαλακά (όπως gouda ή κασέρι) αλλά ένα συνδυασμό από σκληρά (κεφαλοτύρι ή παρμεζάνα ή σκληρό Δανίας) και ημίσκληρα (όπως  γραβιέρα ή κεφαλογραβιέρα)


2 ασπράδια αυγών 

Λίγο πιπέρι φρεσκοτριμμένο (προαιρετικό)

Γενικά η αναλογία είναι όπως βλέπετε κάθε 100g τυριά - 1 ασπράδι

Παραλλαγή: Αν σας αρέσει η γεύση, μπορείτε να προσθέσετε λίγο blue cheese ή λίγο Καπνιστό Μετσόβου στο μίγμα (προσοχή, μικρή ποσότητα γιατί αλλιώς δεν θα δέσει το μίγμα όταν ψηθούν)

Ηλιέλαιο για το τηγάνισμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Τρίβω τα τυριά κατά προτίμηση σε ψιλό τρίφτη (αν δεν έχετε χρησιμοποιείστε κανονικά τον χοντρό) και αναμιγνύω με τα ασπράδια, ανακατεύοντας καλά ώστε να γίνει ένα ομογενές μίγμα και τα τυριά θα έχουν "βραχεί" από τα ασπράδια.
Παίρνω ένα κουταλάκι και φτιάχνω με τα χέρια μου ένα μπαλάκι , όπως κάνουμε για τα μικρά κεφτεδάκια, πιέζοντας λίγο το μίγμα , να γίνει συμπαγές. Αν κολλάει στα χέρια ή δεν γίνεται συμπαγές χρειάζεται να προσθέσω λίγο τυρί ακόμη ή αν δεν έχω άλλο, λίγο (ελάχιστο ) αλεύρι. Ξαναανακατεύω όλα τα υλικά να ενωθούν καλά και σχηματίζω μπαλάκια μικρά.

Ζεσταίνω καλά το ηλιέλαιο και ρίχνω τα μπαλάκια στο λάδι. Προσέχω να μην είναι πάρα πολύ δυνατή η θερμοκρασία,ώστε να προλάβουν να ψηθούν στο εσωτερικό τους. ΄

Όταν πάρουν χρώμα χρυσαφένιο, γυρίζω και από την άλλη πλευρά και αφήνω να πάρουν κι από κει το ίδιο χρώμα.

Βγάζω σε πιάτο στρωμένο με χαρτί κουζίνας , αφήνω μερικά λεπτά να στραγγίξουν το περιττό λάδι και σερβίρω.

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr

Μυρωδάτα λεμόνια μαριναρισμένα, όπως στο Μαρόκο (τουρσί)

Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες , είναι να αξιοποιώ - με ωραίο τρόπο - φρούτα , λαχανικά ή άλλα υλικά, που για κάποιο λόγο βρίσκονται στην κουζίνα μου , σε ποσότητα μεγαλύτερη από αυτή που μπορώ να χρησιμοποιήσω άμεσα.

Η σημερινή μου συνταγή λοιπόν, έχει αφορμή τα εξαιρετικά λεμόνια που μου έφερε ο φίλος μου ο Αντρέας, από το κτήμα του. Είναι τόσα που μου δίνουν την ευκαιρία να τα "εκμεταλλευτώ" με διάφορους τρόπους.

Τα λεμόνια αυτά είναι εξαιρετικά αρωματικά και ζουμερά. Κάπως έτσι , με μικρές διαφοροποιήσεις είναι τα περισσότερα Ελληνικά λεμόνια.Όταν ξήσετε τη φλούδα τους , μοσχοβολάν και απελευθερώνονται τα αιθέρια έλαια , που αρωματίζουν και τον χώρο. Σε αντίθεση με τα εισαγόμενα, που όσο και να ξήσετε την φλούδα τους άρωμα δεν βγαίνει και απουσιάζει η χαρακτηριστικά σπιρτάδα.

Σήμερα θα σας δώσω τη συνταγή  για  Μαροκινό λεμόνι τουρσί. Είναι ένα υλικό, που στη Μαροκινή κουζίνα χρησιμοποιείται πολύ, και προσθέτει μια ωραία ένταση και σπιρτάδα σε αρκετές συνταγές tajin (που μαγειρεύονται στο ομώνυμο σκεύος). Επειδή στις Μαροκινές συνταγές τα μπαχαρικά είναι άφθονα και ιδιαίτερα αρωματικά, το λεμόνι τουρσί, προσθέτει μια δροσιά, άρωμα και τη χαρακτηριστική σπιρτάδα του, χωρίς όμως να είναι το ίδιο επιθετικό με το φρέσκο (που πικρίζει αν προστεθεί στο μαγείρεμα) .


ΥΛΙΚΑ (για 1 βάζο του 1 lit)
3-4 λεμόνια (μέτρια σε μέγεθος) , ακέρωτα και κατά προτίμηση βιολογικά ή από κτήμα της εμπιστοσύνης σας
1/4 φλυτζ. αλάτι χοντρό
Χυμό από 1 λεμόνι
1 ξύλο κανέλα
3-4 καρφάκια γαρίφαλο
1 κ. πολύχρωμα πιπέρια
1 φύλλο δάφνης
3-4 φυλλαράκια δυόσμου (από το περιβολάκι μου, στο μπαλκόνι)
Νερό

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Αφού πλύνω καλά το βάζο με ζεστό νερό, αρχίζω να ετοιμάζω τα λεμόνια.
Τα πλένω και περνάω το μαχαίρι από τη μία άκρη έως την άλλη -κατά μήκος- αφήνοντας ενωμένα το κομμάτια για 2 cm στην επάνω και κάτω άκρη του λεμονιού. Φτιάχνω 3 τέτοιες χαρακιές , οπότε έχω 6 "ανοίγματα" , αλλά τα κομμάτια παραμένουν ενωμένα στο πάνω και κάτω μέρους του φρούτου.
Στις χαρακιές αυτές βάζω χοντρό αλάτι πιέζοντας το λεμόνι να ανοίξει λίγο. Φυσικά κάνω όλη αυτή τη διαδικασία πάνω από ένα μπολ, ώστε να συλλέξω και το χυμό των λεμονιών.
Μέσα στο βάζο , τοποθετώ τα λεμόνια , πιέζοντάς τα λίγο, ώστε να σφηνώσουν μεταξύ τους. Όταν τα λεμόνια τοποθετηθούν -ο αριθμός τους είναι ανάλογος με το μέγεθός τους-προσθέτω το χυμό και το αλάτι που βρίσκονται μέσα στο μπολ που είχα κάτω από τα λεμόνια, τον υπόλοιπο χυμό και το αλάτι, τα πιπέρια , την κανέλα, το γαρίφαλο, τη δάφνη και το δυόσμο.
Συμπληρώνω με νερό μέχρι να σκεπαστούν τα λεμόνια, αφήνοντας όμως και 1-2 cm περιθώριο στο βάζο.
Ανακατεύω την πρώτη μέρα το βάζο , αρκετές φορές , μέχρι να διαλυθεί το αλάτι και μετά αφήνω, εκτός ψυγείου , για 4 εβδομάδες. 
Φροντίζω όλο το διάστημα, τα λεμόνια να καλύπτονται από το υγρό τους.
Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα , είναι έτοιμα για χρήση. (Διατηρούνται για μεγάλο διάστημα 1-1/2 χρόνο)
Όταν θα είναι έτοιμα, θα σας δώσω συνταγές και ιδέες για την χρήση τους.

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr

Σάββατο , (σχεδόν) χωρίς μαγείρεμα!!! Ομελέτα αφράτη και...παραγεμισμένη σε 10 λεπτά!

Η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές απολαμβάνω να μαγειρεύω κάτι ιδιαίτερο τα Σαββατοκύριακα, με λίγο περισσότερο χρόνο από τις καθημερινές, με διάθεση να περιποιηθώ  την οικογένεια αλλά και τους φίλους μου. 

Συνήθως είναι οι μέρες που το τραπέζι έχει μια πιο γιορτινή εικόνα -αν δεν έχουμε υποχρεώσεις εκτός σπιτιού.

Όμως υπάρχουν και οι ...άλλες μέρες, που η κούραση της βδομάδας βγαίνει στην επιφάνεια και δεν υπάρχει διάθεση για περίπλοκες δημιουργίες. Ή υπάρχουν υποχρεώσεις που δεν αφήνουν σχεδόν καθόλου ελεύθερο χρόνο , οπότε τα σχέδια για πιο σύνθετες συνταγές δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν.

Αλλά η ανάγκη για κάτι νόστιμο, εύκολο και γρήγορο είναι σταθερή.
Τότε χρησιμοποιώ μια σειρά από συνταγές που αρέσουν σε όλους, γίνονται γρήγορα αλλά η γεύση και η εμφάνισή τους δεν είναι αποτέλεσμα κανενός συμβιβασμού. Και κάτι ακόμη, γίνονται με υλικά που έχω σχεδόν πάντα διαθέσιμα, οπότε δεν χρειάζονται ειδικά ψώνια (μεγάλη ανακούφιση).

Μια από αυτές τις συνταγές μου θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας. Είναι η ομελέτα γεμιστή . Στην φωτογραφία η γέμιση είναι από ντομάτα (μαριναρισμένη με λίγο σκόρδο σκόνη, αλάτι, ελαιόλαδο και μαϊδανό) και φέτα. Όπως καταλαβαίνετε, τα υλικά που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει είναι ατελείωτα. Διαλέξτε τα αγαπημένα σας αλλαντικά, τυριά, λαχανικά...και χρησιμοποιήστε τα με το συνδυασμό που προτιμάτε.

Εγώ προτιμώ τα υλικά να τα έχω ετοιμάσει (π.χ. λουκάνικα που θέλουν ψήσιμο, ή λαχανικά που θέλουν σοτάρισμα) και αφού ψήσω την ομελέτα, να τα απλώσω στην επιφάνειά της και να την διπλώσω στη μέση.
Νομίζω πως έτσι η εμφάνιση είναι σίγουρα καλύτερη αλλά και οι γεύσεις ξεχωρίζουν και αναδεικνύονται περισσότερο.

Αυτό όμως που θεωρώ πως αξίζει να μοιραστώ μαζί σας είναι η τεχνική με την οποία κάνω τις ομελέτες μου, που δίνουν αποτέλεσμα διαφορετικό από τα γνωστά.

ΥΛΙΚΑ για 3 άτομα
6 αυγά (μεσαία ή μεγάλα)
2-3 Κ.φρέσκο γάλα
1-2 Κ. φρυγανιά τριμμένη
1/2 κ. αλάτι
πιπέρι

Γέμιση:
1 ντομάτα μεγάλη (ώριμη)
2-3 Κ. ψιλοκομμένο μαϊδανό
σκόρδο σκόνη
αλάτι και κάτι καυτερό (κατά βούληση)
1 κομμάτι φέτα τριμμένη με το πιρούνι (3-4 Κ.)

Ελαιόλαδο για το τηγάνι


ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πρώτα ετοιμάζω τα υλικά της γέμισης. Στην περίπτωση που σας περιγράφω, απλά κόβω σε μικρά κυβάκια την ντομάτα και την βάζω σε ένα μπολάκι με τον μαϊδανό, λίγο λάδι , αλάτι και ελάχιστο σκόρδο σκόνη (για να μη μας ενοχλεί η μυρωδιά αργότερα). Αφήνω στην άκρη μέχρι να είναι έτοιμη η ομελέτα.

Βάζω ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι στη φωτιά να κάψει και προσθέτω 4-5 Κ ελαιόλαδο. 
Θέλω ίσα ίσα να καλυφθεί ο πυθμένας.

Σε ένα μπωλ, χτυπάω τα αυγά με τα υπόλοιπα υλικά και όταν όλα έχουν ομογενοποιηθεί, είναι έτοιμο. Δοκιμάζω το λάδι μου , ρίχνοντας μια σταγόνα από το μίγμα, και αν αρχίσει να τσιτσιρίζει, είναι έτοιμο. 

Ρίχνω όλο το μίγμα των αυγών και όταν αρχίσει να ψήνεται στις άκρες, ανασηκώνω λίγο γύρω γύρω την ομελέτα, έτσι ώστε να πάει από κάτω λίγο από το υγρό που είναι στην επιφάνεια. Όταν το περισσότερο υγρό έχει γλιστρήσει κάτω από την ομελέτα, την αποσύρω από το μάτι και την βάζω στο φούρνο -στο grill- για 2-3 min, μέχρι να ψηθεί τέλεια και από πάνω. 

ΠΡΟΣΟΧΗ

Αν το χερούλι από το σκεύος σας δεν είναι μεταλλικό, καλύψτε το με αλουμινόχαρτο και προσοχή, όταν το βγάλτε , γιατί καίει υπερβολικά

Μόλις βγάλω το τηγάνι από το φούρνο , βάζω στο μισό την ντομάτα, από πάνω τη φέτα και λίγο ακόμη μαϊδανό. Διπλώνω στη μέση και σερβίρω.

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr