Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παιδιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παιδιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 18 Μαΐου 2021

Η πιο φρουτένια , νόστιμη και δροσιστική γρανίτα σε δύο γεύσεις: Φράουλα και Λεμόνι


Οι γρανίτες είναι εδώ και χρόνια αγαπημένο καλοκαιρινό ... παιχνίδι στο σπίτι μου. Η κόρη μου τρελλαίνεται με τη γεύση της φράουλας αλλά και με το πορτοκάλι , ακόμη και με το λεμόνι.

Εγώ πάλι χαίρομαι που τις αρέσουν τόσο οι σπιτικές μας γρανίτες, γιατί πραγματικά, αν συγκρίνω τις έτοιμες με τον ελάχιστο χυμό φρούτου και το χρώμα και άρωμα φρούτου, με τις σπιτικές που φτιάχνουμε με ώριμα, νόστιμα και θρεπτικά φρούτα , η σύγκριση είναι συντριπτικά υπέρ των σπιτικών.

Η αλήθεια είναι βέβαια πως περιέχουν ζάχαρη. Η ποσότητά της όμως είναι "αντιστρόφως ανάλογη" με το βαθμό ωριμότητας των φρούτων που χρησιμοποιώ. Όσο λοιπόν πιό ώριμα τα φρούτα , τόσο πιό πλούσια σε  φυσικά  σάκχαρα, οπότε και η γεύση και τα αρώματά τους είναι πιό έντονα και η ανάγκη για προσθήκη ζάχαρης , περιορίζεται. 
Προσοχή, όμως: αναφέρομαι σε ώριμα και όχι υπερώριμα φρούτα γιατί τότε είναι ακατάλληλα για τις γρανίτες.

Φυσικά οι δυνατότητες και οι συνδυασμοί είναι ανεξάντηλητοι . Το μόνο που χρειάζεται κατά την άποψή μου, είναι τα φρούτα που θα χρησιμοποιηθούν να  έχουν έντονη γεύση και άρωμα, ώστε να έχει γευστικό ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα.

Η συνταγή που σας δίνω αφορά τα φρούτα από τα οποία παίρνουμε χυμό όπως: πορτοκάλια, λεμόνια, ρόδια. Η ποσότητα της ζάχαρης είναι ανάλογη με το πόσο ξινό είναι το φρούτο (π.χ. λεμόνι) , και δοκιμάζοντας μπορείτε να το φέρετε ακριβώς στα μέτρα σας.

Συνήθως για τα παιδιά φτιάχνω τις γρανίτες στις ειδικές φορμίτσες ,γιατί τους αρέσει περισσότερο έτσι σερβιρισμένη παρά σε μπωλάκι με κουτάλι.
Όμως μια ποσότητα πάντα την βάζω σε ένα πλαστικό δοχείο που κλείνει πολύ καλά, ώστε να την σερβίρω στους μεγάλους, μιας και είναι το ιδανικό επιδόρπιο μετά από ένα καλοκαιρινό γεύμα ή δείπνο.

Οι γρανίτες όμως είναι ακαταμάχητες και για τους μεγάλους, και σε λίγο διαφορετική μορφή ! Με το κατάλληλο σερβίρισμα και την προσθήκη (ή όχι ) αλκοόλ, γίνονται ένα υπέροχο , δροσιστικό ποτό.  Έτσι σε ένα ψηλό ποτήρι με σόδα μπορώ να έχω μιά παγωμένη -κυριολεκτικά- λεμονάδα, ή σε ένα ποτήρι του Martini αν χτυπήσω μια γρανίτα φράουλα με λίγο φρέσκο δυόσμο και προσθέσω λίγο αφρώδες λευκό κρασί (ή βότκα ή τζιν), φτιάχνω εύκολα και γρήγορα ένα δροσιστικό καλοκαιρινό ποτό, που θα ευχαριστήσει τους καλεσμένους μου με τη δροσιά και την έντονη φρουτένια γεύση του.


ΥΛΙΚΑ

1000 g χυμό λεμόνι ή πορτοκάλι ή φράουλες καθαρισμένες και κομμένες
750 g Νερό
750 g Ζάχαρη * (ή αντίστοιχης γλυκύτητας Στέβια) 


ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Γρανίτα λεμόνι: Βράζω τη  ζάχαρη με το νερό για 10 min, προσθέτοντας και ξύσμα από 2-3 λεμόνια ή πορτοκάλια  , ανάλογα με το φρούτο που χρησιμοποιώ.
Αφήνω το σιρόπι να κρυώσει και αναμιγνύω με το χυμό. 
Γρανίτα Φράουλα:  Βράζω τη  ζάχαρη με το νερό για 10 min. Στο μπλέντερ βάζω το σιρόπι -αφού κρυώσει καλά- και τις φράουλες , και πολτοποιώ, προσθέτοντας και 3 Κ χυμό λεμόνι. Πρέπει το μίγμα να ειναι πηχτό χωρίς κομματάκια.
 
Ανακατεύω πολύ καλά. Δοκιμάζω και αν χρειάζεται προσθέτω και άλλη ζάχαρη. Πρέπει να πάρετε υπόψη σας πως όταν παγώσει θα φαίνεται λιγότερο γλυκειά ή γεύση, από όταν είναι σε θερμοκρασία περιβάλλοντος.

Τοποθετώ στο ψυγείο για 1-2 ώρες να κρυώσει καλά και στο ενδιάμεσο ανακατεύω καλά , να επιβεβαιώσω πως έχει γίνει η ανάμειξη σωστά.
Γεμίζω τις θήκες με τις γρανίτες και ένα μέρος το τοποθετώ σε ένα πλαστικό δοχείο που κλείνει καλά. Σε 4-5 ώρες οι γρανίτες στις θήκες είναι έτοιμες.
Η γρανίτα στο δοχείο χρειάζεται ένα καλό ανακάτεμα μετά από αυτό το διάστημα, για να αποκτήσει πιό ωραία υφή. 
Ξαναβάζω στην κατάψυξη και μετά από άλλες 4-5 ώρες είναι έτοιμη και αυτή.


Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2021

Τέλειο Club Sandwich με Ψητό Φιλέτο Κοτόπουλο!



Το club sandwich είναι ένα ξεχωριστό προϊόν ιδιαίτερα αγαπητό σε όλες τις ηλικίες, αλλά κυρίως στους νέους!
Παρότι είναι ένα sandwich, δεν μοιάζει με κανένα άλλο της κατηγορίας αυτής. Τρώγεται εύκολα, έτσι όπως είναι κομμένο και επειδή συνήθως περιέχει πατάτες τηγανητές είναι και αρκετά χορταστικό, τόσο που πολλές φορές μπορούν να το μοιραστούν δύο άτομα που δεν πεινάνε πολύ!

Η σημερινή μου συνταγή είναι μια πολύ καλή λύση για ένα εύκολο αλλά εντυπωσιακό βραδυνό ή ένα διαφορετικό γεύμα, που θα ενθουσιάσει τα παιδιά, μιάς και είναι κάτι που συνήθως τρώμε έξω.
Το ότι δε περιέχει στήθος κοτόπουλο, κάνει το αποτέλεσμα πιό χορταστικό και μεταμορφώνει με έναν πολύ ευχάριστο τρόπο ένα απλό γεύμα σε κάτι ιδιαίτερο!

Η παρασκευή του είναι απλή και εύκολη, αρκεί να έχουμε προνοήσει για τα κατάλληλα υλικά. Η διαδικασία πολύ γρήγορη, αν εξαιρέσουμε το ψήσιμο του κοτόπουλου. Φυσικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και έτοιμο ψημένο που έχει περισσέψει από μιά προηγούμενη μέρα, ή ακόμη και έτοιμο αγορασμένο.

ΥΛΙΚΑ (για 2 Club Sandwiches)
1 Στήθος κοτόπουλο (φιλέτο) ψημένο ή έτοιμο
6 φέτες Ψωμί του toast (μεγάλες φέτες)
Μαγιονέζα καλής ποιότητας
4 φέτες bacon φέτες, ψημένο 
3 μεγάλες φέτες ντομάτα, κομμένη σε λεπτές φέτες,  κομμένες στη μέση
2 ωραία φύλλα μαρούλι (ή γενικώς πράσινη σαλάτα)
2 φέτες τυρί σε φέτες , γκούντα ή γραβιέρα 
Πατάτες τηγανητές ή πατατάκια ή πράσινη σαλάτα για γαρνίρισμα



ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καταρχήν πρέπει να έχω έτοιμα όλα τα υλικά, πριν αρχίσω τη σύνθεση του σάντουιτς. 
Κόβω λοιπόν το κοτόπουλο σε όμορφες λεπτές φέτες, και έχω γύρω μου τη ντομάτα, το μαρούλι, το bacon ψημένο και τη μαγιονέζα.
Χρειάζομαι μιά φρυγανιέρα για το ψήσιμο του ψωμιού, αλλά και αν δεν έχετε, χρησιμοποιήστε την τοστιέρα χωρις να πατήσετε το καπάκι, ή βάλτε τα ψωμιά στο γκριλ του φούρνου σας, αλλά για ελάχιστο χρόνο γιατί μπορούν να καούν εύκολα.
Ψήνω λοιπόν 3 φέτες ψωμί και αλειφω τις δύο από αυτές με μαγιονέζα μόνο από τη μία πλευρά. 
Στην μιά φέτα, από την πλευρά που είναι αλειμμένη με μαγιονέζα,  τοποθετώ το bacon και από πάνω το τυρί.
Στην άλλη, πάλι από την πλευρά που είναι αλειμμένη με μαγιονέζα,τοποθετώ τη ντομάτα, το μαρούλι και από πάνω το κοτοπουλο.

Τέλος αλείφω και την τρίτη πλευρά με μαγιονέζα και από τις δύο πλευρές, την ακουμπάω πάνω το τυρί και την γυρίζω πάνω από το κοτόπουλο, φυσικά με την αλειμμένη πλευρά , πάνω στο κοτόπουλο.

Έτσι έχω δύο μικρότερα sandwich που ενώνονται με την ενδιάμεση φέτα ψωμιού.

Τοποθετώ 4 οδοντογλυφίδες για να μην μου διαλυθεί και το κόβω στις διαγώνιες της φέτας, σχηματίζοντας 4 μικρότερα τρίγωνα. 

Τα τοποθετώ όπως στη φωτογραφία και γαρνίρω με πατάτες τηγανητές ή ακόμη και με πατατάκια ή για μιά πιό υγειινή εκδοχή με μιά νόστιμη, πράσινη σαλάτα.





Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

Όλα τα μυστικά για τις τέλειες τηγανητές πατάτες!


Η φράση: "Ούτε πατάτες δεν ξέρει να τηγανίζει" ήταν για πολλά χρόνια έκφραση της απόλυτης ανικανότητας στον τομέα της μαγειρικής, εξαιρετικά υποτιμητική μιάς και -λανθασμένα κατά την δική μου άποψη- το να τηγανίσει κανείς πατάτες θεωρούνταν εύκολο.

Όταν πριν πολλά χρόνια μπήκαν στη ζωή μας οι προτηγανισμένες πατάτες, τα πιό συχνά σχόλια που άκουγε κανείς ήταν το πόσο τραγανές είναι πάντα, όταν είναι φρέσκιες, αλλά μόλις κρυώσουν χάνουν όλη τη "γοητεία" τους και γίνονται σκληρές, χωρίς ίχνος γεύσης πατάτας. Για να μην αναφέρουμε το πόσο λάθος τηγανίζονται, μέχρι σήμερα, πολλές φορές - με λάδια που έχουν καιρό να αλλάξουν ή έστω να φιλτραριστούν- πράγμα που υποβιβάζει ακόμη περισσότερο το τελικό προϊόν.
Σπιρτόξυλα (julienne)

Εδώ και αρκετά χρόνια, στη μαζική εστίαση, έχει εμφανιστεί η τάση της "φρέσκιας" πατάτας. Βέβαια υπάρχει η φρέσκια που καθαρίζει και κόβει κανείς στο κατάστημά του, σε καθημερινή βάση και η "φρέσκια" που προμηθεύονται τα καταστήματα ήδη καθαρισμένη (πολλές φορές και κομμένη) συντηρημένη -ώστε να μη μαυρίζει μέχρι να τηγανιστεί. Κοινό χαρακτηριστικό όμως και των δύο είναι πως δεν είναι προτηγανισμένες και μετά κατεψυγμένες.

Η τεχνική που θα σας προτείνω λοιπόν συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των παραπάνω, χωρίς τα ελαττώματά τους.

Ένα στοιχείο που πρέπει κανείς να έχει υπόψη του όταν αποφασίζει να τηγανίσει πατάτες είναι πως όπως πάντα, η μισή επιτυχία είναι η επιλογή της σωστής πρώτης ύλης. Και φυσικά η άλλη μισή είναι η τεχνική που θα ακολουθήσουμε.

Α΄ΥΛΗ  και ΤΕΧΝΙΚΗ
Σχετικά με την πρώτη ύλη: Όλες οι πατάτες δεν είναι κατάλληλες για το τηγάνι. Αυτές που πραγματικά μπορούν να δώσουν τραγανές και νόστιμες τηγανητές πατάτες πρέπει να μην είναι πλούσιες σε σάκχαρα (γιατί μαυρίζουν και γλυκίζουν). 
Όμως αυτό δεν είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς, ώστε να το αποφύγει. Όσο όμως πιό φρέσκιες είναι οι πατάτες (και πιό σκληρές φυσικά), οι πιθανότητες να δώσουν το καλύτερο αποτέλεσμα είναι περισσότερες. 
Ακόμη αυτές που έχουν κίτρινη σάρκα είναι καταλληλότερες για το τηγάνι - σε αντίθεση με τις λευκές που είναι καλύτερες για μαγείρεμα (σε φούρνο ή κατσαρόλα). 
Και φυσικά ένα άλλο θέμα είναι η λιπαρή ουσία μέσα στην οποία θα τηγανίσουμε. Υπάρχουν πολλές απόψεις και συνήθειες. 
Είναι γνωστό πως οι Βέλγοι- που φημίζονται για τις τηγανητές τους πατάτες, συνηθίζουν να χρησιμοποιούν λαρδί (ζωικό λίπος). Πράγμα που οι Μεσογειακοί λαοί και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, ακούμε και ...ανατριχιάζουμε. 
Στη χώρα μας παραδοσιακά οι τηγανητές πατάτες τηγανίζονταν σε ελαιόλαδο. Τα τελευταία χρόνια -κυρίως για λόγους κόστους- χρησιμοποιούνται τόσο το ηλιέλαιο όσο και το αραβοσιτέλαιο, που δίνουν μιά πιό ελαφριά γεύση από το ελαιόλαδο. Μιά πολύ ιδιαίτερη γεύση δίνει και το σησαμέλαιο στις τηγανητές πατάτες, που αξίζει κανείς να δοκιμάσει κανείς, μιάς και παράγουμε εξαιρετικής ποιότητας προϊόν αλλά αν κανείς θέλει μπορεί να το αναμείξει με ηλιέλαιο ή αραβοσιτέλαιο για πιό ήπια γεύση.

Και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την τεχνική. Καταρχήν κόβουμε τις πατάτες ούτε πολύ φαρδιές ούτε πολύ στενές - περίπου 1 cm, ώστε να μπορούν να γίνουν ξεροψημένες αλλά το εσωτερικό τους να μείνει μαλακό και τρυφερό.
Επόμενο βήμα είναι πως πρέπει να μείνουν μέσα σε νερό κρύο, ώστε να φύγει ένα μέρος από το άμυλο που περιέχουν, για να μπορούν να γίνουν τραγανές.
 Λίγο πριν το τηγάνισμα, τις ξεπλένουμε καλά και αν είναι εύκολο τις στεγνώνουμε τοποθετώντας τες πάνω σε μιά καθαρή πετσέτα, ώστε να στεγνώσουν όσο περισσότερο γίνεται. 

Στη συνέχεια σε ένα βαθύ αλλά και ανοιχτό σκεύος βάζουμε το λάδι (ή το μίγμα λαδιών) που θα χρησιμοποιήσουμε και το ζεσταίνουμε μέχρι τη θερμοκρασία των 180 -190οC. Αν δεν έχουμε θερμόμετρο κουζίνας, χρησιμοποιούμε ένα κομματάκι ψωμί (περίπου 3x3cm) και αν γίνει τραγανό χωρίς να καεί, σε 60sec,η θερμοκρασία του λαδιού είναι η κατάλληλη. 
Ένας άλλος τρόπος να ελέγξουμε την θερμοκρασία, είναι με το χερούλι μιάς ξύλινης κουτάλας: αν βυθίζοντάς το μέσα στο λάδι αρχίσουν να σχηματίζονται φυσαλίδες με έναν ήπιο τρόπο, η θερμοκρασία είναι κατάλληλη. Αν οι φυσαλίδες είναι πολύ έντονες τότε έιναι πολύ πιό ψηλή από ότι πρέπει.

ΤΗΓΑΝΙΣΜΑ:
Το τηγάνισμα -που είναι το επόμενο βήμα- θα γίνει σε δύο φάσεις.
Α΄Φάση:
Μετά την α΄φάση
Όταν λοιπόν το λάδι έχει φτάσει στην σωστή θερμοκρασία και οι πατάτες είναι αρκετά στεγνές, τις ρίχνουμε στο λάδι. ΠΡΟΣΟΧΗ! Όχι όλες μαζί, αλλά σε μικρές ποσότητες, ώστε να μην είναι "στριμωγμένες" στο τηγάνι. Άλλωστε θέλουμε να μην πέσει η θερμοκρασία του λαδιού πολύ, ώστε να μην καθυστερήσει το τηγάνισμα. Αυτό θα βοηθήσει τις πατάτες να γίνουν τραγανές απ' έξω και τρυφερές από μέσα. Επίσης δεν θα απορροφήσουν πολύ λάδι.
Για 3 σχετικά μεγάλες πατάτες (περίπου 750g συνολικό βάρος, θα χρησιμοποιήσουμε 700-800ml λάδι ή σπορέλαιο και θα μοιράσουμε σε δύο δόσεις, ανάλογα φυσικά και με το σκεύος που θα χρησιμοποιήσουμε).

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΜΕ, γιατί θα διαλυθούν.
 Αφήνουμε τις πατάτες να σχηματίσουν μιά κρούστα που δείχνει πως έχουν αρχίσει να ψήνονται. Είναι η στιγμή να ανακατέψουμε τις πατάτες, προσεκτικά, χωρίς να τις καταστρέψουμε και όταν το εξωτερικό τους σκληραίνει λίγο - χωρίς όμως να πάρουν χρώμα- είναι έτοιμες να βγούν από το τηγάνι. Οι πατάτες μας θα είναι αρκετά μαλακές -σχεδόν ψημένες- αλλά χωρίς χρώμα, με μιά ελαφρώς τηγανισμένη εξωτερική επιφάνεια. 
Τις τοποθετούμε σε ένα ανοιχτό σκεύος, ώστε να μην πατιούνται και να κρυώσουν αρκετά μέχρι την επόμενη φάση. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο μέχρι να τελειώσουν οι πατάτες που έχουμε διαθέσιμες.
Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει και αρκετή ώρα πριν την στιγμή που θα χρειαστούμε τις πατάτες. Μπορούμε να τις αφήσουμε να κρυώσουν και μετά να συνεχίσουμε.

Β ΄Φάση
Στην περίπτωση που έχουμε ολοκληρώσει την α΄φάση αρκετή ώρα πριν να χρειαστούμε τις πατάτες, ξαναζεσταίνουμε το λάδι. Αλλιώς, μόλις τελειώσουμε με την πρώτη φάση, συνεχίζουμε με την δεύτερη.
Μετά τη β΄φάση
Μόλις το λάδι είναι στη σωστή θερμοκρασία-σε περίπτωση που έχει κρυώσει- ρίχνουμε πάλι σε δόσεις τις πατάτες. Μπορούμε τώρα να βάλουμε λίγες περισσότερες στο τηγάνι. Π.χ. άν η πρώτη φάση έχει γίνει σε τρείς δόσεις, στη φάση αυτή μπορούμε να τις βάλουμε σε δύο δόσεις. ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ, γιατί θα σπάσουν.
Μόλις αρχίζει να "βράζει" το λάδι, αφήνουμε λίγα λεπτά να πάρουν ένα ελαφρύ χρώμα και μετά μπορούμε και να τις ανακατέψουμε, γιατί πλέον δεν κινδυνεύουν να διαλυθούν. Μόλις πάρουν χρώμα και γίνουν τραγανές - ανάλογα με τις προτιμήσεις μας- τις βγάζουμε και αυτή τη φορά τις τοποθετούμε σε πιατέλα που έχουμε στρώσει με απορροφητικό χαρτί κουζίνας, ώστε να απορροφήσει το επιπλέον λάδι.
Συνεχίζουμε και με τις υπόλοιπες και τέλος όταν είναι όλες έτοιμες τις αλατίζουμε και τις ανακατεύουμε. Η απόλαυση είναι εγγυημένη.

Η ΧΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΤΗΓΑΝΗΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ
Η αγαπημένη και απολαυστική τηγανητή πατάτα, οφείλει τα γευστικά της χαρακτηριστικά στην παρακάτω διαδικασία: 
Μόλις οι πατάτες έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το καυτό λάδι, η υγρασία που έχει η εξωτερική τους επιφάνεια εξατμίζεται και έτσι σχηματίζεται η τραγανή κρούστα. Αυτό γίνεται σε πολύ σύντομο χρόνο. Η υπόλοιπη υγρασία παγιδεύεται στο εσωτερικό και γίνεται ατμός - λόγω της ψηλής θερμοκρασίας- που μαγειρεύει την υπόλοιπη μάζα της πατάτας και την κάνει τρυφερή και μαλακιά.

Αν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, δεν δημιουργείται το εξωτερικό προστατευτικό "κέλυφος", οπότε το λάδι εισχωρεί στο εσωτερικό και οι πατάτες γίνονται μαλακιές μέσα και έξω και έχουν απορροφήσει πολύ λάδι.
Αυτό συμβαίνει και όταν βάζουμε μεγάλη ποσότητα από πατάτες στο τηγάνι, ακόμη και αν αρχικά η θερμοκρασία του λαδιού είναι η σωστή. Η μεγάλη μάζα της πατάτας, λόγω της χαμηλότερης θερμοκρασίας της, σχετικά με το λάδι, ρίχνει και την θερομοκρασία του λαδιού, οπότε το αποτέλεσμα είναι αυτό που περιέγραψα πιό πάνω. Η διαδικασία του τηγανίσματος θα κρατήσει περισσότερο χρόνο, και μπορεί τελικά να αποκτήσουμε τραγανές πατάτες, αλλά το λάδι που θα απορροφήσουν κατά το μαγείρεμά τους, θα είναι σαφώς περισσότερο.
Όσο για το ποιό είναι το πιό κατάλληλο λάδι για το τηγάνισμα της πατάτας, έχουν γραφτεί πολλά. Με λίγα λόγια, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και το ηλιέλαιο είναι τα πλέον κατάλληλα, που εννοείται πως δεν πρέπει η θερμοκρασία τους να ξεπεράσει τους 160-180oC, και θα μπορούσαν για λόγους οικονομίας να χρησιμοποιηθούν για 2-3 φορές συνολικά, μέσα σε συντομο χρονικό διάστημα, αφού συντηρηθούν σε δοχείο που κλείνει καλά, σε μέρος σκοτεινό και δροσερό.

Υπάρχουν πολλές -και αντιφατικές- απόψεις για το πως μπορούμε να πετύχουμε την τέλεια τηγανητή πατάτα. Η πιό ακραία -αλλά και ενδιαφέρουσα κατα τη γνώμη μου- είναι το αποτέλεσμα μιά έρευνας που έκαναν πριν κάποια χρόνια μιά ομάδα Ελλήνων χημικών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, που δοκίμασαν να τηγανίσουν πατάτες σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, αλλά και συνθήκες υπερβαρύτητας (τριπλάσιας από αυτή της γής),  μιάς και μιά έρευνα ανάμεσα στους αστροναύτες ανέδειξε τις τηγανητές πατάτες σαν ένα από τα πρώτα σε προτίμηση τρόφιμα που θα ήθελαν να απολαμβάνουν στο διάστημα. Το πείραμα πήγε πολύ καλά και ακόμη και αν οι αστροναύτες δεν είναι εύκολο να τηγανίζουν πατάτες στο διάστημα, τα συμπεράσματα των επιστημόνων είναι εξαιρετικά χρήσιμα τόσο για την βιομηχανία τροφίμων, όσο και για την βιομηχανία κατασκευής φριτεζών.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ
Επειδή η τηγανητή πατάτα είναι προσωπική ιστορία για τους περισσότερους, με αδυναμία είτε στις λεπτές είτε στις πιό χοντροκομμένες, θα σας δώσω κάποιες ενδιαφέρουσες παραλλαγές που ίσως σας ανοίξουν νέους δρόμους στο κεφάλαιο αυτό.

Πατάτες σπιρτόξυλα: Κόβουμε τις πατάτες σε ειδικό τρίφτη για λαχανικά (κόψιμο Julienne), δηλ. σπιρτόξυλο (αν θυμάστε πως είναι τα σπίρτα, γιατί δεν πολυκυκλοφορούν πιά). Οι διαστάσεις στη φωτογραφία είναι περίπου 2x2mm. Ο τρίφτης είναι απαραίτητος για την ομοιομορφία, που εξασφαλίζει και το ομοιόμορφο ψήσιμο. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα τηγανίσουμε δύο φορές, μιάς και είναι τόσο μικρό το πάχος της πατάτας, που δεν υπάρχει εσωτερικό, και έτσι γίνεται πολύ τραγανή και ξεροψημένη πολύ σύντομα (μοιάζει με τσιπς).  
Τα παιδιά - και όχι μόνο- θα ενθουσιαστούν με την τραγανή τους υφή.

 
Πατάτες με τη φλούδα σε σφήνες: Στην περίπτωση αυτή, καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε φρέσκιες πατάτες, γιατί δεν θα τις ξεφλουδίσουμε, απλά θα τις τρίψουμε εξωτερικά και θα τις πλύνουμε πολύ καλά να φύγει το χώμα. Κατόπιν θα τις κόψουμε σε σφήνες. Θα ήταν καλό το μέγεθός τους να είναι κατά το δυνατόν παρόμοιο, ώστε να συμβαδίσουν στο μαγείρεμά τους. 
Εδώ η πρώτη φάση περιλαμβάνει βράσιμο. Σε ανοιχτή κατσαρόλα ή τηγάνι, βάζω τις πατάτες, και προσθέτω αλάτι και νερό μέχρι να σκεπαστούν.
Σκεπάζω με το καπάκι και αφήνω να βράσουν για 15 min από τη στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός. Δοκιμάζω με ένα μαχαίρι. Θα πρέπει να περνάει στη μάζα της πατάτας, χωρίς όμως αυτή να έχει βράσει τελείως.
Βγάζω σε ανοιχτό σκεύος (πιατέλα ή μιά λαμαρίνα) και αφήνω λίγο να κρυώσουν, μέχρι να ζεσταθεί το λάδι για το τηγάνισμα. (Μπορώ να κάνω το βράσιμο αρκετές ώρες πριν, ή ακόμη και από την προηγούμενη μέρα και να τις διατηρήσω στο ψυγείο). Φροντίζω να μην έχουν καθόλου νερά.
Μόλις είναι έτοιμο το λάδι, ρίχνω τις πατάτες λίγες λιγες - τόσες ώστε να μην είναι εκτός λαδιού και να μπορώ να τις γυρίσω εύκολα, χωρίς να σπάσουνε.
Μόλις αρχίσει να σχηματίζεται η εξωτερική κρούστα, κυρίως στη φλούδα, μπορώ να ανακατεύω προσεκτικά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα.  
Όταν είναι έτοιμες τις βγάζω σε απορροφητικό χαρτί, τις αλατίζω και είναι έτοιμες.
Θα σας εκπλήξει πόσο λίγο λάδι έχουν απορροφήσει και πόσο ελαφριά είναι η γεύση τους.

ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑ 
Ο καθένας μας νομίζω έχει τον αγαπημένο του τρόπο να συνδυάζει τις τηγανητές πατάτες, και ίσως όχι μόνο έναν. 
Η δική μου πρόταση είναι να φτιάξετε πατάτες σαν μοναδικό φαγητό μαζί με μιά ωραία χωριάτικη σαλάτα ή μιά νόστιμη πράσινη σαλάτα. 
Έτσι θα απολαύστετε την "αμαρτία" στην καλύτερη μορφή της, πολύ περισσότερο αν τις πασπαλίσετε  και με ένα ωραίο μίγμα τριμμένων τυριών (μαλακά για να λιώσουν ή ένα σκληρό τρυί που θα δώσει μιά αλμυρή και πικάντικη διάσταση) , με μιά καλή μουστάρδα ή ένα ωραίο σπιτικό κέτσαπ, ένα ωραίο και πικάντικο dip φέτας και απολαύστε μιά γεύση, που ίσως μαζί με τη σοκολάτα, είναι οι μόνες λιχουδιές που προκαλούν την ίδια ευχαρίστηση, σε μικρούς και μεγάλους, που μένει αναλλοίωτη από την παιδική μας ηλικία.  

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Παιδική ζαχαροπλαστική: Χριστουγεννιάτικο δεντράκι από Ιταλικό Pandoro


Η σημερινή μου συνταγή, δεν είναι απλά μιά ακόμη εύκολη συνταγή. Δεν είναι καν συνταγή. Δεν θα χρειαστεί να μαγειρέψετε, να ψήσετε, να αναμείξετε. Είναι απλά μιά εύκολη "μαγειρική κατασκευή", που ουσιαστικά θα συνθέσετε κάποια υλικά για να δημιουργήσετε μιά χαριτωμένη, βρώσιμη  και νόστιμη "κατασκευή".

Είναι μιά γρήγορη και εύκολη διαδικασία που θα χαρούν και τα παιδιά να φτιάξουν είτε μόνα τους είτε με τη βοήθειά μας, και θα την απολαύσει όλη η οικογένεια ή θα την προσφέρουμε σαν δωράκι σε ανθρώπους που αγαπάμε.

Στην Ιταλία το Pandoro και το Pannetone είναι πολύ χαρακτηριστικά γλυκά που δεν λείπουν από κανένα σπίτι τις μέρες των γιορτών. Σε κάποια σπίτια δε, φτιάχνουν σπιτικά που βέβαια όταν είναι καλοφτιαγμένα δεν έχουν καμμία σχέση με τα του εμπορίου.

 Στην Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια τα βρίσκουμε αυτές τις μέρες σε S/M, αλλά και κάποια ζαχαροπλαστεία κάνουν κάποιες προσπάθειες, αλλά χωρίς ιδιαίτερα καλό αποτέλεσμα -τουλάχιστον αυτά που εγώ έχω δοκιμάσει.

ΥΛΙΚΑ
1 Pandoro (είναι ένα είδος Ιταλικού κέικ, που στην αγορά κυκλοφορεί έτοιμο σε χάρτινα κουτιά τις γιορτινές ημέρες και που όσο καλύτερη ποιότητα διαλέξουμε, τόσο πιό πλούσια και ενδιαφέρουσα είναι η γεύση του)
Nutella ή Merenda
Γλασο ζάχαρης
Διάφορα διακοσμητικά για να στολίσουμε το δεντράκι μας

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βγάζουμε το γλυκό από τη συσκευασία του και κόβουμε 2 cm από το κάτω μερος, ώστε να ισιώσει και να κάθεται καλά σε μιά επιφάνεια (πιατέλα).

Κόβουμε σε φέτες 3-4cm το υπόλοιπο γλυκό σχηματίζοντας δίσκους ίσου πάχους. Προσέχουμε να είναι ίσια κομμένες οι φέτες. 

Αλείφουμε ο εσωτερικό μέρος από τις φέτες (χωρίς δηλ. να φτάνουμε στις άκρες) με τη nutella, προσέχοντας να μη λερώσουμε το υπόλοιπο μέρος της φέτας και κυρίως τις μύτες που σχηματίζονται.

Ξανατοποθετούμε τις φέτες τη μία πάνω από την άλλη, φροντίζοντας η κάθε φέτα να μπαίνει έτσι ώστε να αφήνει να φαίνονται οι μυτούλες από την φέτα που είναι από κάτω της. Μ' αυτόν τον τρόπο, σχηματίζεται ένα δεντράκι και η nutella είναι το υλικό που συνδέει τις φέτες μεταξύ τους (χωρίς να φαίνεται).

Φτιάχνω ένα γλάσο ανακατεύοντας την άχνη με ελάχιστες σταγόνες νερό, και ρίχνω με ένα πηρούνι από την κορυφή του "δέντρου" έτσι ώστε να φαίνεται σαν χιονισμένο. Φυσικά αν θέλω μπορώ να χρωματίσω αυτό το γλάσο πράσινο ή κόκκινο.

Διακοσμώ το δεντράκι με ότι υλικά έχω διαθέσιμα(κερασάκι γλασέ, m&m, πολύχρωμα κουφετάκια ή ότι άλλο ).


Για περισσότερες γιορταστικές και Χριστουγεννιάτικες συνταγές, μπορείτε να ανατρέξετε στις αναρτήσεις με ετικέτες : Χριστουγεννιάτικα και γιορτές. 

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Παιδική Ζαχαροπλαστική: Τα πιό εύκολα και γρήγορα κεράσματα με καρύδα


Όπως υποσχέθηκα στην προηγούμενη ανάρτηση, για να γιορτάσουμε το φθινόπωρο και την επιστροφή στις συνήθειές μας, οι σημερινές μας συνταγές είναι δύο. Φαγητό και γλυκό.
Το δε γλυκάκι κέρασμα είναι μιά πολύ εύκολη και πολύ γρήγορη λύση για ξαφνικές επισκέψεις , που συνοδεύει υπέροχα ένα ζεστό καφεδάκι ή ένα αρωματικό τσάϊ. 
Είναι τόσο εύκολο που είναι ιδανικό για τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη ζαχαροπλαστική , αλλά οι πιό σύνθετες διαδικασίες τα αποθαρρύνουν και δεν τολμούν να δοκιμάσουν.


ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΓΛΥΚΑΚΙΑ ΜΕ ΚΑΡΥΔΑ
250g καρύδα αποξηραμένη
1 ζαχαρούχο γάλα
1 αυγό
1 κάψουλα βανίλιας


ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε ένα μπωλ, βάζω το γάλα και την καρύδα. Για να μη λερώνω κι άλλα σκεύη, μέσα στο τενεκεδάκι από το γάλα, χτυπάω το αυγό με ένα πειρούνι. Το ρίχνω και αυτό μέσα στο μπωλ και προσθέτω τη βανίλια.
Αναμιγνύω πολύ καλά όλα τα υλικά και τα αφήνω 30min να μαλακώσει η καρύδα.
Πλάθω μικρά μπαλάκια -στο μέγεθος της τρούφας - και τα τοποθετώ στη λαμαρίνα του φούρνου που έχω στρώσει με λαδόκολλα.
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο σε 180oC, αέρα, για περίπου 12-15 min, μέχρι να πάρουν ελαφρύ χρώμα, γιατί αν παρψηθούν θα στεγνώσουν. 
Είναι εξαιρετικά. Τραγανά απ' έξω και πολύ τρυφερά από μέσα. 
Διατηρούνται πολύ καλά σκεπασμένα ή μπορείτε να διατηρήσετε τα περισσότερα στην κατάψυξη σε ένα τάπερ και να βγάζετε λίγα λίγα , ώστε να είναι πάντα ολόφρεσκα. 
Ακόμη τα φτιάχνω λίγο μεγαλύτερα (περίπου 2κ. μίγμα) και τα κάνω πρώτα στρογγυλά, τα πατάω λίγο στην επιφάνεια να γίνουν λίγο επίπεδα και στολίζω με 1/4 κερασάκι γλασέ, που το πιέζω λίγο στο κέντρο να στερεωθεί.

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Παιδική Zαχαροπλαστική και Μαγειρική: Εύκολες και Γευστικές Γλυκιές και Αλμυρές Τάρτες της στιγμής!


Συνήθως το Σαββατοκύριακο -της Παρασκευής περιλαμβανομένης- οι περισσότεροι από εμάς , και κυρίως όσοι έχουμε παιδιά, βρίσκουμε ευκαιρία να φτιάξουμε κάτι "περιττό", που συνήθως δίνει και τη μεγαλύτερη χαρά σε όλους, μικρούς και μεγάλους.

Η μεγαλύτερη χαρά φυσικά, προκύπτει όταν αυτό το "περιττό" το φτιάχνουμε μαζί με τα παιδιά, ή το προορίζουμε να το απολαύσουμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε!

Η σημερινή μου συνταγή λοιπόν είναι μιά συνταγή που είναι πολύ εύκολη , με γρήγορη διαδικασία, αλλά με αποτέλεσμα πολύ
γευστικό,εμφανίσιμο και που μπορεί ο καθένας να το φτιάξει σύμφωνα με τη γεύση του. Αυτό το τελευταία είναι και ιδιαίτερα πολύτιμο όταν έχουμε πολλά άτομα που θέλουμε να ευχαριστήσουμε , αλλά τα γευστικά τους γούστα είναι διαφορετικά.


Ακόμη μπορείτε να αποφασίσουμε να φτιάξουμε μιά σειρά με αλμυρές ταρτούλες που θα σερβίρουμε με μιά ωραία πράσινη σαλάτα και μιά με γλυκιές ,για επιδόρπιο. 

Αρκεί λοιπόν να αποφασίσουμε ποιά υλικά ακριβώς θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε και το πως θα τα συνδυάσουμε !!!

ΥΛΙΚΑ
1 συσκευασία σφολιάτα (έχει 2 φύλλα)

Για τις γλυκιές τάρτες
Μήλα σε λεπτές φέτες (τα κόβω σε λεπτές ομοιόμορφες φέτες και τα ραντίζω με λεμόνι μέχρι να τα χρησιμοποιήσω)
Ζάχαρη, Κανέλλα
Βούτυρο 


Για τις αλμυρές τάρτες
Τυριά (gouda και φέτα σε ίσες ποσότητες και λίγη κρέμα ώστε να γίνει το μίγμα υγρό και ενιαίο)
Αγγιναρούλες κονσέρβα καρδιές (που κόβω -αφού ξεπλύνω και στραγγίξω καλά- στα 8).
Πιπεριές λεπτές λωρίδες
Ντοματίνια

ΕΚΤΕΛΕΣΗ για γλυκιές τάρτες:
 Ανοίγω στο τραπέζι το ένα φύλλο σφολιάτας. Ανάλογο με το μέγεθος που θέλω να έχουν οι "ταρτούλες" μου, κόβω το φύλλο σε 4 μέρη από την μακριά πλευρά και σε 2 ή 3 μέρη  κάθετα,ώστε να σχηματιστούν 8 παραλληλόγραμμα ή 12 μικρότερα τετράγωνα.
Βουτυρώνω την επιφάνεια με σχεδόν λιωμένο βούτυρο, και  γυρίζω προς τα μέσα 2-3 mm από το φύλλο και στις 4 πλευρές , φτιάχνοντας έτσι ένα χαμηλό τοιχάκι. Στο εσωτερικό βάλζω τα υλικά της γέμισης.
Πασπαλίζω 1/2 κουταλάκι ζάχαρη, από πάνω στρώνω 3 (στις μικρές) ή 4(στις μεγαλύτερες) φετάκια μήλου. 
Από πάνω αλοίφω λίγο βούτυρο και πασπαλίζω πάλι λίγη ζάχαρη και κανέλλα.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ για αλμυρές τάρτες:
 Ανοίγω στο τραπέζι το ένα φύλλο σφολιάτας. Ανάλογο με το μέγεθος που θέλω να έχουν οι "ταρτούλες" μου, κόβω το φύλλο σε 4 μέρη από την μακριά πλευρά και σε 2   κάθετα,ώστε να σχηματιστούν 8 παραλληλόγραμμα.
Βουτυρώνω την επιφάνεια με σχεδόν λιωμένο βούτυρο, και  γυρίζω προς τα μέσα 2-3 mm από το φύλλο και στις 4 πλευρές , φτιάχνοντας έτσι ένα χαμηλό τοιχάκι. Στο εσωτερικό βάζω τα υλικά της γέμισης.
Βάζω στην επιφάνεια λίγο από το μίγμα των τυριών, από πάνω 6 κομματάκια αγγινάρα, λίγες λεπτές φέτες πιπεριάς και 1/4 ντοματίνι.
Τέλος βάζω λίγη gouda, δεξιά και αριστερά από το ντοματίνι -ώστε να μη σκεπαστεί- και λίγο σκληρό τυρί.

Μπρορώ με μιά συσκευασία σφολιάτας να φτιάξω με το ένα φύλλο τις γλυκιές και με το δεύτερο τις αλμυρές ταρτούλες.

Τις τοποθετώ σε λαμαρίνα με λαδόκολα και είναι καλύτερα να τις αφήσω στο ψυγείο για 15-20 min,ή μέχρι να έρθει η ώρα να τις ψήσω .(Όταν η σφολιάτα ψηθεί κρύα από το ψυγείο, ψήνεται πιό σωστά και τα φύλλα της ξεχωρίζουν καλύτερα).

Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο 190oC για 20min (ή μέχρι να ροδίσει η ζύμη).
Τρώγονται ζεστές ή χλιαρές.


και μην ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου να κανετε like στη σελίδα μου στο facebook:

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr 

ή 
να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog. 









Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Πολύχρωμες αέρινες γλυκιές μαρεγγούλες!



Η σημερινή μου συνταγή, είναι ένα γλυκάκι αγαπημένο πολύ στα παιδιά, που δίνει την ευκαιρία γιά ένα όμορφο και χαριτωμένο κέρασμα, αλλά που μ' αυτό μπορούμε να φτιάξουμε ένα υπέροχο δωράκι για ένα παιδικό πάρτυ, ακόμη να το προσφέρουμε σαν δωράκι - γλυκάκι σε μιά βάπτιση, αλλά στη λευκή του εκδοχή είναι παραδοσιακό κέρασμα γάμου! Επίσης είναι γνωστά και σαν "μπεζεδάκια".

Η συνταγή κλασσική και εύκολη ,ως προς τα υλικά, αλλά "απαιτητική" μιάς και χρειάζεται λίγη υπομονή και ένα δυνατό μίξερ, ως προς την εκτέλεση. 

Το σχήμα, το μέγεθος ακόμη και τα χρώματα, είναι θέμα προσωπικού γούστου. Φυσικά έχει να κάνει και με το ποιά θα είναι η χρήση τους. 

ΥΛΙΚΑ
4 ασπράδια (από αυγά L) που είναι καλύτερα να έχω βγάλει από το ψυγείο πριν 1 ώρα.
1κ. κρεμμόριο ή 1Κ.χυμό λεμόνι
1 φλυτζάνι ζάχαρη κρυσταλλική
Αρώματα ζαχαροπλαστικής: Βανίλλια, Φράουλα, Μέντα, Πικραμύγδαλο...
Χρώματα Ζαχαροπλαστικής: Κόκκινο, Κίτρινο,Πράσινο...



ΕΚΤΕΛΕΣΗ 
Στον κάδο του μίξερ, που θα πρέπει να είναι καθαρός και στεγνός, βάζω τα ασπράδια -προσοχή δεν πρέπει να περιέχουν ίχνος κροκάδι- και λίγο κρεμμόριο ή 1 Κ. χυμό λεμόνι. 

Αρχίζω να τα χτυπάω σε χαμηλή ταχύτητα αρχικά την οποία δυναμώνω σταδιακά.αφήνω να δέσουν λίγο , να γίνει το μίγμα σαν αφρός από σαπουνάδα, και μετά χαμηλώνοντας την ένταση, ρίχνω την ζάχαρη σιγά σιγά , ενώ χτυπάω με το μίξερ, σαν βροχή. Μέσα στη ζάχαρη τοποθετώ και το άρωμα αν είναι σε σκόνη , αλλιώς αν είναι υγρό, το ρίχνω στο μίγμα κατευθείαν.

Όταν η μαρέγγα γίνει σφιχτή και γιαλιστερή και σηκώνοντας το χτυπητήρι, μένει μιά μυτούλα -δηλ. δεν πέφτει- είναι έτοιμη. Έτσι όταν τις βγάλετε από το κορνέ, θα διατηρήσουν το σχήμα της ροζέτας, και μετά το ψήσιμο, θα είναι σαν της φωτογραφίας.

Αν πρόκειται να φτιάξω ένα χρώμα ρίχνω λίγες σταγόνες υγρό χρώμα ζαχαροπλαστικής και ανακατεύω με μιά σπάτουλα, μέχρι να πετύχω την επιθυμητή απόχρωση.

Αν θέλω να φτιάξω περισσότερα χρώματα η αρώματα, μοιράζω το μίγμα σε αντίστοιχα μπωλάκια, τα χρωματίζω και τα αρωματίζω κατάλληλα .

 Βάζω το κάθε μίγμα σε κορνέ με μύτη αστέρι και βγάζω σε λαμαρίνα στρωμμένη με λαδόκολλα. Η ποσότητα που θα βγάλω, θα καθορίσει και τον τελικό χρόνο ψησίματος αλλά φυσικά και το πόσες μαρέγγες θα βγάλει η δόση μου.

Ψήνω σε φούρνο προθερμασμένο σε 100oC για 2 -21/2 ώρες και αφήνω τα ταψιά μου μέσα στο φούρνο να κρυώσουν - με ανοιχτή την πόρτα- όταν τελειώσει ο χρόνος.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Επειδή ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από το φούρνο αλλά και από το μέγεθος που θα έχουν  οι μαρέγγες, όταν περάσει 1 1/2 ώρα, δοκιμάστε και αν μέσα είναι στεγνή και λίγο σαν "τσίχλα", είναι έτοιμες. Δεν πρέπει να είναι υγρές.

 Τέλος ξεκολλάω τις μαρεγγούλες και τις φυλάω σε κουτί που κλείνει αεροστεγώς γιατί καταστρέφονται με την υγρασία.



και μην ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου να κανετε like στη σελίδα μου στο facebook:

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr 

ή 
να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog. 

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Για μικρά και ...μεγάλα παιδιά: Λουκανικάκια κοκτέιλ, σερβιρισμένα διαφορετικά!


 

Σήμερα η ανάρτησή μου δεν αφορά τόσο συνταγή, όσο τρόπο παρουσίασης. Και επειδή είναι κοινά αποδεκτό πως η εικόνα είναι σημαντική όταν πρόκειται για το φαγητό- και όχι μόνο- είμαι της άποψης πως είναι καλό να τη φροντίζουμε, χωρίς όμως ακρότητες και υπερβολές. 
Πραγματικά όμως υπάρχουν τεχνικες που μπορούν να μας δώσουν ένα όμορφο και ενδιαφέρον αποτέλεσμα με απλό τρόπο.

Έτσι λοιπόν σήμερα, σας προτείνω ένα τρόπο να σερβιρετε τα λουκανικάκια κοκτέιλ σε ένα πάρτυ παιδικό ή ένα καλοκαιρινό βράδυ στη βεράντα ή τον κήπο σας. Φυσικά μπορείτε να βάλετε ότι θέλετε μέσα στα καλαθάκια των Tortillas . 

ΥΛΙΚΑ: 
3 tortillas μεγάλες
2 συσκευασίες λουκανικάκια κοκτέιλ
1 συσκευασία πατατάκια μεγάλη
Κέτσαπ ή Μουστάρδα ή και τα δύο Ή όποια άλλη sauce προτιμάτε


ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Παίρνω τις tortillas και τις βρέχω ελαφρά να μαλακώσουν. Τις λαδώνω με ένα πινελάκι από τη μία πλευρά . Έχω ένα μεταλλικό μπωλ -για να μπορεί να μπει στο φούρνο- που το μέγεθός του είναι κατάλληλο, ώστε η tortilla  , όταν μπει μέσα να σχηματίζει ένα καλαθάκι.Βάζω την πίτα μέσα στο μπωλ και φροντίζω στο κέντρο να έχει κάποιο κενό. Φτιάχνω με αλουμινόχαρτο μιά μπαλίτσα σαν μιά γροθιά και τη βάζω στο κέντρο της tortillas, για να μη κλείσει στο ψήσιμο και δεν μπορώ να τη γεμίσω. Βάζω στο φούρνο  και ψήνω περίπου 15 min, ή μέχρι να ροδίσει. Αφήνω λίγο να κρυώσει και μετά τη βγάζω από το μπωλ και συνεχίζω με την επόμενη. Φυσικά αν έχω περισσότερα από 1 ίδια μπωλ τα χρησιμοποιώ συγχρόνως για να ψήσω περισσότερες tortillas.

 Υπάρχει η δυνατότητα να τις τηγανίσω , πράγμα που τις κάνει σίγουρα πιό νόστιμες αλλά από τη μιά χρειάζεται φριτέζα -για να βυθιστούν στο λάδι και από την αλλη, είναι απάραίτητο και το εργαλείο που σας δείχνω στη φωτογραφία.

Βράζω τα λουκανικάκια και όταν είναι χλιαρά, τα μοιράζω στις "φωλιές" που έφτιαξα. 

Σερβίρω σε ένα μεγάλο δίσκο και τοποθετώ στο κέντρο τη sauce που έχω επιλέξει, ενω γύρω γύρω μοιράζω τα πατατάκια .

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι tortillas που έχω χρησιμοποιήσει στη φωτογραφία είναι κόκκινες γιατί περιέχουν λιαστή ντομάτα,και γιαυτό είναι λίγο πιό σκούρες. Αν χρησιμοποιήσετε λευκές, θα είναι πιο ανοιχτόχρωμες.



Αν σας αρέσουν οι συνταγές μου,Follow my blog with Bloglovin

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Το πιο εύκολο, γρήγορο, νόστιμο και υγιεινό σπιτικό σουβλάκι


Από τους ανθρώπους που γνωρίζω, νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην ακαταμάχητη γοητεία μιας νόστιμης , ζεστής και γευστικής πίτας κυρίως όταν αυτή είναι απαλλαγμένη από όλες τις ενοχές που κουβαλάει το κλασσικό , έτοιμο σουβλάκι.

Η σημερινή μου συνταγή είναι αφιερωμένη στις μαμάδες που συχνά προσπαθούν να φέρουν μια πιο υγιεινή και ελαφριά νότα στο καθημερινό φαγητό -που συνήθως τα παιδιά δεν εκτιμούν ιδιαίτερα- αλλά όταν παρουσιάσουν ένα πιάτο σαν το σημερινό, γίνονται οι καλύτερες μαμάδες του κόσμου.

Με την συνταγή λοιπόν αυτή μπορούμε να τα συνδυάσουμε όλα. Και ελαφριά γεύση και περιορισμένα λιπαρά αλλά κυρίως γεύση, νοστιμιά, παιχνίδι και την αίσθηση πως τρώμε στο σπίτι την καλύτερη εκδοχή από το αγαπημένο σουβλάκι.

Οι συνδυασμοί που μπορούμε να κάνουμε , πραγματικά είναι ατελείωτοι. Ανάλογα με τις προτιμήσεις μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κοτόπουλο ή ακόμη και μπιφτέκι σαν κύριο υλικό. Όσο για τα γύρω γύρω, μια πράσινη σαλάτα, ντομάτα κομμένη φετούλες και μια νόστιμη sauce μουστάρδας (με λίγη μαγιονέζα), μπορούν να ικανοποιήσουν και τον πιο δύσκολο ουρανίσκο.

ΥΛΙΚΑ (για 4 μεγάλες Αράβικες πίτες)
4 πίτες Αράβικες (μεγάλες)
400g χοιρινά μπριζολάκια χωρίς κόκαλο , κομμένα σε πολύ λεπτές φέτες (ή χοιρινά σνίτσελ )
1/4 Iceberg κομμένο
1 ντομάτα σε φέτες
Πατάτες τηγανητές (προαιρετικά)
Διάφορα μπαχαρικά για το ψήσιμο του κρέατος

Sauce μουστάρδας 
1/2 φλυτζάνι μαγιονέζα light
2-3 Κ. μουστάρδα
1 Κ.κέτσαπ
Αναμιγνύω όλα τα υλικά.


ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ψήνουμε τα μπριζολάκια σε αντικολλητικό τηγάνι -αφού τα λαδώσουμε ελαφρά και από τις δύο πλευρές και τα πασπαλίσουμε με αλάτι,πιπέρι και τα μπαχαρικά που έχουμε επιλέξει - σε πολύ δυνατή φωτιά ,φροντίζοντας να πάρουν χρώμα και από τις δύο πλευρές, χωρίς να στεγνώσουν. 

Για να το πετύχουμε αυτό, βάζουμε το τηγάνι να κάψει , άδειο, και προσθέτουμε τα κρέατα. Δεν τα γυρίζουμε αμέσως. Αφήνουμε να πάρουν λίγο χρώμα πρώτα από τη μία πλευρά και μετά τα γυρίζουμε. Όσο πιο λεπτά κομμένα είναι τα μπριζολάκια -ή τα σνίτσελ-, τόσο λιγότερο χρόνο χρειάζονται.


Έχουμε έτοιμα τα λαχανικά και τη sauce. Όταν βγάλουμε τα μπριζολάκια από τη φωτιά ,τα κόβουμε σε λωρίδες και μοιράζουμε την ποσότητα στις 4 πίτες. Από πάνω προσθέτουμε το iceberg ή το μαρούλι, τη ντομάτα και τη sauce . Τυλίγουμε σε λαδόκολλα και σερβίρουμε κόβοντας  στη μέση .

Είναι το πιο ελαφρύ αλλά και χορταστικό "τυλιχτό" που έχετε δοκιμάσει ποτέ.
Δοκιμάστε το και προσαρμόστε το στα γευστικά γούστα του δικού σας "κοινού".
Πειραματιστείτε με διάφορες εκδοχές τόσο στο κρέας ,όσο και στη sauce.
Η δική μου αγαπημένη sauce είναι με blue cheese που την βλέπετε στην φωτογραφία που ακολουθεί.(Η συνταγή σε επόμενη ανάρτηση).



Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :