Όλα τα μυστικά για τις τέλειες τηγανητές πατάτες!

Η φράση: "Ούτε πατάτες δεν ξέρει να τηγανίζει" ήταν για πολλά χρόνια έκφραση της απόλυτης ανικανότητας στον τομέα της μαγειρικής, εξαιρετικά υποτιμητική μιάς και -λανθασμένα κατά την δική μου άποψη- το να τηγανίσει κανείς πατάτες θεωρούνταν εύκολο.

Όταν πριν πολλά χρόνια μπήκαν στη ζωή μας οι προτηγανισμένες πατάτες, τα πιό συχνά σχόλια που άκουγε κανείς ήταν το πόσο τραγανές είναι πάντα, όταν είναι φρέσκιες, αλλά μόλις κρυώσουν χάνουν όλη τη "γοητεία" τους και γίνονται σκληρές, χωρίς ίχνος γεύσης πατάτας. Για να μην αναφέρουμε το πόσο λάθος τηγανίζονται, μέχρι σήμερα, πολλές φορές - με λάδια που έχουν καιρό να αλλάξουν ή έστω να φιλτραριστούν- πράγμα που υποβιβάζει ακόμη περισσότερο το τελικό προϊόν.

Σπιρτόξυλα (julienne)

Εδώ και αρκετά χρόνια, στη μαζική εστίαση, έχει εμφανιστεί η τάση της "φρέσκιας" πατάτας. Βέβαια υπάρχει η φρέσκια που καθαρίζει και κόβει κανείς στο κατάστημά του, σε καθημερινή βάση και η "φρέσκια" που προμηθεύονται τα καταστήματα ήδη καθαρισμένη (πολλές φορές και κομμένη) συντηρημένη -ώστε να μη μαυρίζει μέχρι να τηγανιστεί. Κοινό χαρακτηριστικό όμως και των δύο είναι πως δεν είναι προτηγανισμένες και μετά κατεψυγμένες.

Η τεχνική που θα σας προτείνω λοιπόν συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των παραπάνω, χωρίς τα ελαττώματά τους.

Ένα στοιχείο που πρέπει κανείς να έχει υπόψη του όταν αποφασίζει να τηγανίσει πατάτες είναι πως όπως πάντα, η μισή επιτυχία είναι η επιλογή της σωστής πρώτης ύλης. Και φυσικά η άλλη μισή είναι η τεχνική που θα ακολουθήσουμε.

Α΄ΥΛΗ  και ΤΕΧΝΙΚΗ
Σχετικά με την πρώτη ύλη: Όλες οι πατάτες δεν είναι κατάλληλες για το τηγάνι. Αυτές που πραγματικά μπορούν να δώσουν τραγανές και νόστιμες τηγανητές πατάτες πρέπει να μην είναι πλούσιες σε σάκχαρα (γιατί μαυρίζουν και γλυκίζουν). 
Όμως αυτό δεν είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς, ώστε να το αποφύγει. Όσο όμως πιό φρέσκιες είναι οι πατάτες (και πιό σκληρές φυσικά), οι πιθανότητες να δώσουν το καλύτερο αποτέλεσμα είναι περισσότερες. 
Ακόμη αυτές που έχουν κίτρινη σάρκα είναι καταλληλότερες για το τηγάνι - σε αντίθεση με τις λευκές που είναι καλύτερες για μαγείρεμα (σε φούρνο ή κατσαρόλα). 
Και φυσικά ένα άλλο θέμα είναι η λιπαρή ουσία μέσα στην οποία θα τηγανίσουμε. Υπάρχουν πολλές απόψεις και συνήθειες. 
Είναι γνωστό πως οι Βέλγοι- που φημίζονται για τις τηγανητές τους πατάτες, συνηθίζουν να χρησιμοποιούν λαρδί (ζωικό λίπος). Πράγμα που οι Μεσογειακοί λαοί και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, ακούμε και ...ανατριχιάζουμε. 
Στη χώρα μας παραδοσιακά οι τηγανητές πατάτες τηγανίζονταν σε ελαιόλαδο. Τα τελευταία χρόνια -κυρίως για λόγους κόστους- χρησιμοποιούνται τόσο το ηλιέλαιο όσο και το αραβοσιτέλαιο, που δίνουν μιά πιό ελαφριά γεύση από το ελαιόλαδο. Μιά πολύ ιδιαίτερη γεύση δίνει και το σησαμέλαιο στις τηγανητές πατάτες, που αξίζει κανείς να δοκιμάσει κανείς, μιάς και παράγουμε εξαιρετικής ποιότητας προϊόν αλλά αν κανείς θέλει μπορεί να το αναμείξει με ηλιέλαιο ή αραβοσιτέλαιο για πιό ήπια γεύση.

Και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την τεχνική. Καταρχήν κόβουμε τις πατάτες ούτε πολύ φαρδιές ούτε πολύ στενές - περίπου 1 cm, ώστε να μπορούν να γίνουν ξεροψημένες αλλά το εσωτερικό τους να μείνει μαλακό και τρυφερό.
Επόμενο βήμα είναι πως πρέπει να μείνουν μέσα σε νερό κρύο, ώστε να φύγει ένα μέρος από το άμυλο που περιέχουν, για να μπορούν να γίνουν τραγανές.
 Λίγο πριν το τηγάνισμα, τις ξεπλένουμε καλά και αν είναι εύκολο τις στεγνώνουμε τοποθετώντας τες πάνω σε μιά καθαρή πετσέτα, ώστε να στεγνώσουν όσο περισσότερο γίνεται. 

Στη συνέχεια σε ένα βαθύ αλλά και ανοιχτό σκεύος βάζουμε το λάδι (ή το μίγμα λαδιών) που θα χρησιμοποιήσουμε και το ζεσταίνουμε μέχρι τη θερμοκρασία των 180 -190οC. Αν δεν έχουμε θερμόμετρο κουζίνας, χρησιμοποιούμε ένα κομματάκι ψωμί (περίπου 3x3cm) και αν γίνει τραγανό χωρίς να καεί, σε 60sec,η θερμοκρασία του λαδιού είναι η κατάλληλη. 
Ένας άλλος τρόπος να ελέγξουμε την θερμοκρασία, είναι με το χερούλι μιάς ξύλινης κουτάλας: αν βυθίζοντάς το μέσα στο λάδι αρχίσουν να σχηματίζονται φυσαλίδες με έναν ήπιο τρόπο, η θερμοκρασία είναι κατάλληλη. Αν οι φυσαλίδες είναι πολύ έντονες τότε έιναι πολύ πιό ψηλή από ότι πρέπει.

ΤΗΓΑΝΙΣΜΑ:
Το τηγάνισμα -που είναι το επόμενο βήμα- θα γίνει σε δύο φάσεις.
Α΄Φάση:

Μετά την α΄φάση

Όταν λοιπόν το λάδι έχει φτάσει στην σωστή θερμοκρασία και οι πατάτες είναι αρκετά στεγνές, τις ρίχνουμε στο λάδι. ΠΡΟΣΟΧΗ! Όχι όλες μαζί, αλλά σε μικρές ποσότητες, ώστε να μην είναι "στριμωγμένες" στο τηγάνι. Άλλωστε θέλουμε να μην πέσει η θερμοκρασία του λαδιού πολύ, ώστε να μην καθυστερήσει το τηγάνισμα. Αυτό θα βοηθήσει τις πατάτες να γίνουν τραγανές απ' έξω και τρυφερές από μέσα. Επίσης δεν θα απορροφήσουν πολύ λάδι.
Για 3 σχετικά μεγάλες πατάτες (περίπου 750g συνολικό βάρος, θα χρησιμοποιήσουμε 700-800ml λάδι ή σπορέλαιο και θα μοιράσουμε σε δύο δόσεις, ανάλογα φυσικά και με το σκεύος που θα χρησιμοποιήσουμε).

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΜΕ, γιατί θα διαλυθούν.
 Αφήνουμε τις πατάτες να σχηματίσουν μιά κρούστα που δείχνει πως έχουν αρχίσει να ψήνονται. Είναι η στιγμή να ανακατέψουμε τις πατάτες, προσεκτικά, χωρίς να τις καταστρέψουμε και όταν το εξωτερικό τους σκληραίνει λίγο - χωρίς όμως να πάρουν χρώμα- είναι έτοιμες να βγούν από το τηγάνι. Οι πατάτες μας θα είναι αρκετά μαλακές -σχεδόν ψημένες- αλλά χωρίς χρώμα, με μιά ελαφρώς τηγανισμένη εξωτερική επιφάνεια. 
Τις τοποθετούμε σε ένα ανοιχτό σκεύος, ώστε να μην πατιούνται και να κρυώσουν αρκετά μέχρι την επόμενη φάση. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο μέχρι να τελειώσουν οι πατάτες που έχουμε διαθέσιμες.
Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει και αρκετή ώρα πριν την στιγμή που θα χρειαστούμε τις πατάτες. Μπορούμε να τις αφήσουμε να κρυώσουν και μετά να συνεχίσουμε.

Β ΄Φάση
Στην περίπτωση που έχουμε ολοκληρώσει την α΄φάση αρκετή ώρα πριν να χρειαστούμε τις πατάτες, ξαναζεσταίνουμε το λάδι. Αλλιώς, μόλις τελειώσουμε με την πρώτη φάση, συνεχίζουμε με την δεύτερη.

Μετά τη β΄φάση

Μόλις το λάδι είναι στη σωστή θερμοκρασία-σε περίπτωση που έχει κρυώσει- ρίχνουμε πάλι σε δόσεις τις πατάτες. Μπορούμε τώρα να βάλουμε λίγες περισσότερες στο τηγάνι. Π.χ. άν η πρώτη φάση έχει γίνει σε τρείς δόσεις, στη φάση αυτή μπορούμε να τις βάλουμε σε δύο δόσεις. ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ, γιατί θα σπάσουν.
Μόλις αρχίζει να "βράζει" το λάδι, αφήνουμε λίγα λεπτά να πάρουν ένα ελαφρύ χρώμα και μετά μπορούμε και να τις ανακατέψουμε, γιατί πλέον δεν κινδυνεύουν να διαλυθούν. Μόλις πάρουν χρώμα και γίνουν τραγανές - ανάλογα με τις προτιμήσεις μας- τις βγάζουμε και αυτή τη φορά τις τοποθετούμε σε πιατέλα που έχουμε στρώσει με απορροφητικό χαρτί κουζίνας, ώστε να απορροφήσει το επιπλέον λάδι.
Συνεχίζουμε και με τις υπόλοιπες και τέλος όταν είναι όλες έτοιμες τις αλατίζουμε και τις ανακατεύουμε. Η απόλαυση είναι εγγυημένη.

Η ΧΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΤΗΓΑΝΗΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ
Η αγαπημένη και απολαυστική τηγανητή πατάτα, οφείλει τα γευστικά της χαρακτηριστικά στην παρακάτω διαδικασία: 
Μόλις οι πατάτες έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το καυτό λάδι, η υγρασία που έχει η εξωτερική τους επιφάνεια εξατμίζεται και έτσι σχηματίζεται η τραγανή κρούστα. Αυτό γίνεται σε πολύ σύντομο χρόνο. Η υπόλοιπη υγρασία παγιδεύεται στο εσωτερικό και γίνεται ατμός - λόγω της ψηλής θερμοκρασίας- που μαγειρεύει την υπόλοιπη μάζα της πατάτας και την κάνει τρυφερή και μαλακιά.

Αν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, δεν δημιουργείται το εξωτερικό προστατευτικό "κέλυφος", οπότε το λάδι εισχωρεί στο εσωτερικό και οι πατάτες γίνονται μαλακιές μέσα και έξω και έχουν απορροφήσει πολύ λάδι.
Αυτό συμβαίνει και όταν βάζουμε μεγάλη ποσότητα από πατάτες στο τηγάνι, ακόμη και αν αρχικά η θερμοκρασία του λαδιού είναι η σωστή. Η μεγάλη μάζα της πατάτας, λόγω της χαμηλότερης θερμοκρασίας της, σχετικά με το λάδι, ρίχνει και την θερομοκρασία του λαδιού, οπότε το αποτέλεσμα είναι αυτό που περιέγραψα πιό πάνω. Η διαδικασία του τηγανίσματος θα κρατήσει περισσότερο χρόνο, και μπορεί τελικά να αποκτήσουμε τραγανές πατάτες, αλλά το λάδι που θα απορροφήσουν κατά το μαγείρεμά τους, θα είναι σαφώς περισσότερο.
Όσο για το ποιό είναι το πιό κατάλληλο λάδι για το τηγάνισμα της πατάτας, έχουν γραφτεί πολλά. Με λίγα λόγια, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και το ηλιέλαιο είναι τα πλέον κατάλληλα, που εννοείται πως δεν πρέπει η θερμοκρασία τους να ξεπεράσει τους 160-180oC, και θα μπορούσαν για λόγους οικονομίας να χρησιμοποιηθούν για 2-3 φορές συνολικά, μέσα σε συντομο χρονικό διάστημα, αφού συντηρηθούν σε δοχείο που κλείνει καλά, σε μέρος σκοτεινό και δροσερό.

Υπάρχουν πολλές -και αντιφατικές- απόψεις για το πως μπορούμε να πετύχουμε την τέλεια τηγανητή πατάτα. Η πιό ακραία -αλλά και ενδιαφέρουσα κατα τη γνώμη μου- είναι το αποτέλεσμα μιά έρευνας που έκαναν πριν κάποια χρόνια μιά ομάδα Ελλήνων χημικών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, που δοκίμασαν να τηγανίσουν πατάτες σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, αλλά και συνθήκες υπερβαρύτητας (τριπλάσιας από αυτή της γής),  μιάς και μιά έρευνα ανάμεσα στους αστροναύτες ανέδειξε τις τηγανητές πατάτες σαν ένα από τα πρώτα σε προτίμηση τρόφιμα που θα ήθελαν να απολαμβάνουν στο διάστημα. Το πείραμα πήγε πολύ καλά και ακόμη και αν οι αστροναύτες δεν είναι εύκολο να τηγανίζουν πατάτες στο διάστημα, τα συμπεράσματα των επιστημόνων είναι εξαιρετικά χρήσιμα τόσο για την βιομηχανία τροφίμων, όσο και για την βιομηχανία κατασκευής φριτεζών.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ
Επειδή η τηγανητή πατάτα είναι προσωπική ιστορία για τους περισσότερους, με αδυναμία είτε στις λεπτές είτε στις πιό χοντροκομμένες, θα σας δώσω κάποιες ενδιαφέρουσες παραλλαγές που ίσως σας ανοίξουν νέους δρόμους στο κεφάλαιο αυτό.

Πατάτες σπιρτόξυλα: Κόβουμε τις πατάτες σε ειδικό τρίφτη για λαχανικά (κόψιμο Julienne), δηλ. σπιρτόξυλο (αν θυμάστε πως είναι τα σπίρτα, γιατί δεν πολυκυκλοφορούν πιά). Οι διαστάσεις στη φωτογραφία είναι περίπου 2x2mm. Ο τρίφτης είναι απαραίτητος για την ομοιομορφία, που εξασφαλίζει και το ομοιόμορφο ψήσιμο. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα τηγανίσουμε δύο φορές, μιάς και είναι τόσο μικρό το πάχος της πατάτας, που δεν υπάρχει εσωτερικό, και έτσι γίνεται πολύ τραγανή και ξεροψημένη πολύ σύντομα (μοιάζει με τσιπς).  
Τα παιδιά - και όχι μόνο- θα ενθουσιαστούν με την τραγανή τους υφή.

 
Πατάτες με τη φλούδα σε σφήνες: Στην περίπτωση αυτή, καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε φρέσκιες πατάτες, γιατί δεν θα τις ξεφλουδίσουμε, απλά θα τις τρίψουμε εξωτερικά και θα τις πλύνουμε πολύ καλά να φύγει το χώμα. Κατόπιν θα τις κόψουμε σε σφήνες. Θα ήταν καλό το μέγεθός τους να είναι κατά το δυνατόν παρόμοιο, ώστε να συμβαδίσουν στο μαγείρεμά τους. 
Εδώ η πρώτη φάση περιλαμβάνει βράσιμο. Σε ανοιχτή κατσαρόλα ή τηγάνι, βάζω τις πατάτες, και προσθέτω αλάτι και νερό μέχρι να σκεπαστούν.
Σκεπάζω με το καπάκι και αφήνω να βράσουν για 15 min από τη στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός. Δοκιμάζω με ένα μαχαίρι. Θα πρέπει να περνάει στη μάζα της πατάτας, χωρίς όμως αυτή να έχει βράσει τελείως.
Βγάζω σε ανοιχτό σκεύος (πιατέλα ή μιά λαμαρίνα) και αφήνω λίγο να κρυώσουν, μέχρι να ζεσταθεί το λάδι για το τηγάνισμα. (Μπορώ να κάνω το βράσιμο αρκετές ώρες πριν, ή ακόμη και από την προηγούμενη μέρα και να τις διατηρήσω στο ψυγείο). Φροντίζω να μην έχουν καθόλου νερά.
Μόλις είναι έτοιμο το λάδι, ρίχνω τις πατάτες λίγες λιγες - τόσες ώστε να μην είναι εκτός λαδιού και να μπορώ να τις γυρίσω εύκολα, χωρίς να σπάσουνε.
Μόλις αρχίσει να σχηματίζεται η εξωτερική κρούστα, κυρίως στη φλούδα, μπορώ να ανακατεύω προσεκτικά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα.  
Όταν είναι έτοιμες τις βγάζω σε απορροφητικό χαρτί, τις αλατίζω και είναι έτοιμες.
Θα σας εκπλήξει πόσο λίγο λάδι έχουν απορροφήσει και πόσο ελαφριά είναι η γεύση τους.

ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑ 
Ο καθένας μας νομίζω έχει τον αγαπημένο του τρόπο να συνδυάζει τις τηγανητές πατάτες, και ίσως όχι μόνο έναν. 
Η δική μου πρόταση είναι να φτιάξετε πατάτες σαν μοναδικό φαγητό μαζί με μιά ωραία χωριάτικη σαλάτα ή μιά νόστιμη πράσινη σαλάτα. 
Έτσι θα απολαύστετε την "αμαρτία" στην καλύτερη μορφή της, πολύ περισσότερο αν τις πασπαλίσετε  και με ένα ωραίο μίγμα τριμμένων τυριών (μαλακά για να λιώσουν ή ένα σκληρό τρυί που θα δώσει μιά αλμυρή και πικάντικη διάσταση) , με μιά καλή μουστάρδα ή ένα ωραίο σπιτικό κέτσαπ, ένα ωραίο και πικάντικο dip φέτας και απολαύστε μιά γεύση, που ίσως μαζί με τη σοκολάτα, είναι οι μόνες λιχουδιές που προκαλούν την ίδια ευχαρίστηση, σε μικρούς και μεγάλους, που μένει αναλλοίωτη από την παιδική μας ηλικία.  

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.

Μαύροι γίγαντες Πρεσπών με κοραλάκι!!!

  
 

Μαύροι Γίγαντες Πρεσπών με κοραλάκι

  Σήμερα η συνταγή μου είναι από τις πιο θρεπτικούς και υγειινούς συνδυασμούς που μπορεί κανείς -με την κατάλληλη προετοιμασία-να έχει έτοιμο σε ελάχιστο χρόνο.

Και όταν λέω προετοιμασία , εννοώ το να έχω ήδη έτοιμους, βρασμένους , τους γίγαντες. Αυτό μπορεί να γίνει από την προηγούμενη ή - όπως συνηθίζω αρκετά συχνά ομολογώ- βράζω μια μεγάλη ποσότητα κάποια στιγμή που έχω τον χρόνο και μετά χωρίζω τους βρασμένους γίγαντες σε συσκευασίες που βάζω στην κατάψυξη .

Όταν λοιπόν θέλω να φτιάξω το σημερινό μου φαγητό, αποψύχω από το βράδυ  η αν ξεχαστώ τους χρησιμοποιώ κατεψυγμένους. 

Έτσι ο χρόνος παρασκευής του φαγητού περιορίζεται σε 30-40 min.

Ο λόγος που σας είπα πως είναι ένα πολύ θρεπτικό φαγητό, είναι γιατί ο συνδυασμός οσπρίων με ζυμαρικά, συνθέτει μια πολύτιμη μορφή πρωτεΐνης, εξαιρετικής για τα παιδιά, αλλά και για χορτοφάγους που δεν προσλαμβάνουν ζωική πρωτεΐνη .  

Και πως συμβαίνει αυτό; Η πρωτεΐνη των οσπρίων , όπως και των δημητριακών (ζυμαρικά) δεν είναι υψηλής διατροφικής αξίας. Όμως ο συνδυασμός των αμινοξέων της πρωτεΐνης των δημητριακών αλληλοσυμπληρώνεται με τα αμινοξέα της πρωτεΐνης των οσπρίων. Το αποτέλεσμα είναι πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας, ισάξια της ζωικής.

Το ίδιο καλός συνδυασμός είναι οι φακές με το ρύζι, το pasta e fagioli (ζυμαρικά και φασόλια) , της Ιταλικής κουζίνας και άλλοι.

Φυσικά, αυτό που πολλές μαμάδες θα εκτιμήσουν παράλληλα με την σπουδαία διατροφική αξία του πιάτου αυτού, είναι πως τα ζυμαρικά το κάνουν πιο φιλικό στα παιδιά , για τα οποία , πολλές φορές η κατανάλωση των οσπρίων δεν είναι και ιδιαίτερα ευχάριστη.

ΥΛΙΚΑ
500g γίγαντες μαύροι Πρεσπών (θα χρησιμοποιήσουμε τη μισή ποσότητα και την άλλη μισή θα τη διατηρήσουμε στην κατάψυξη για επόμενο μαγείρεμα)
Νερό και Αλάτι για το βράσιμο των οσπρίων 

1 κρεμμύδι ξερό , κομμένο στη μέση και σε πολύ λεπτές φέτες
1 σκ. σκόρδο
3-4 Κ. ελαιόλαδο
1 κονκασέ περασμένο ελαφρά από το multi
1/2 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο

1/2 πακέτο ζυμαρικών μικρού σχήματος ,όπως κοραλάκι, μανεστράκι ή κοφτό μακαρονάκι (η και περισσότερο αν προτιμάτε)


ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καταρχήν βράζω τους γίγαντες (που έχω βάλει στο νερό από το προηγούμενο βράδυ). Τους βάζω σε κρύο νερό και όταν πάρουν βράση, χύνω το πρώτο νερό και τους ξαναβάζω να βράσουν με 1κ. αλάτι. 
Όταν είναι έτοιμοι, όπως σας είπα και παραπάνω χρησιμοποιώ τους μισούς για τη συνταγή μου και βάζω τους άλλους μισούς στην κατάψυξη.

Σε κατσαρόλα ανοιχτή σοτάρω το κρεμμύδι στο ελαιόλαδο, προσθέτω και το σκόρδο ψιλοκομμένο και λίγο νερό. Αφήνω να βράσουν λίγο , να μαλακώσει το κρεμμύδι και προσθέτω τη ντομάτα, το μαϊδανό, αλάτι και λίγη ζάχαρη.

Αφήνω τη σάλτσα να βράσει λίγο και προσθέτω το ζυμαρικό συμπληρώνοντας λίγο λίγο , όσο χρειαστεί, χλιαρό νερό, ώστε να προλάβει να βράσει, χωρίς να μείνει πολύ ζουμί.

Δοκιμάστε τη συνταγή και θα ανακαλύψετε μια διαφορετική γεύση οσπρίων.

Γίγαντες φούρνου, με σπανάκι και αρωματικά: Η πιό νόστιμη και ολοκληρωμένη εκδοχή των οσπρίων!!!

Οι γίγαντες είναι, κατά τη γνώμη μου, το πιό περίεργο και ενδιαφέρον όσπριο. Παρόλο που μοιάζουν τόσο με τα φασόλια, έχουν μιά ιδιαίτερη "ένταση" λόγω του μεγέθους τους , αλλά και μιά πιό πλούσια γεύση!

Υπάρχουν πολλές συνταγές με γίγαντες. Για μένα η κορυφαία είναι αυτή που θα σας παρουσιάσω σήμερα, που  είναι ο συνδυασμός τους με σπανάκι. Και φυσικά με πολλά αρωματικά.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε φρέσκο είτε κατεψυγμένο σπανάκι , αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ: αν χρησιμοποιήστε κατεψυγμένο, να είναι αυτό που είναι σε ολόκληρα φύλλα, ΟΧΙ ΣΕ ΚΥΒΑΚΙΑ. Το σπανάκι πρέπει να είναι όσο γίνεται πιό κοντά στο φρέσκο, αλλιώς χάνει σε γεύση και υφή όλη η σύνθεση.

ΥΛΙΚΑ
500g γίγαντες (που έχω αφήσει για μιά νύχτα σε νερό να φουσκώσουν)
2 κονκασέ ντομάτες
1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο σε λεπτά φετάκια
2 σκ.σκόρδο τριμμένες
1 Κ. πελτές 
1/2 ματσάκι άνηθος ψιλοκομμένος
4-5 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
 Ελαιόλαδο
Αλάτι , πιπέρι και κόκκινη γλυκιά πάπρικα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βράζω τους γίγαντες  μέχρι να μαλακώσουν και μετά τους βγάζω σε ένα μεγάλο μπωλ με το υγρό τους. 
Σωτάρω το κρεμμύδι με το σκόδο σε ελαιόλαδο να μαλακώσουν λίγο και μετά προθέτω τη ντομάτα και τον πελτέ, αλάτι πιπέρι και λίγη ζάχαρη. Αφήνω τη σάλτσα να πάρει μιά βράση , προσθέτω τους γίγαντες, χωρίς το υγρό τους, αφήνω να βράσουν μέσα στη σάλτσα για 5 Min, και αποσύρω από τη φωτιά. 

Σε ένα μεγάλο ταψί, βάζω το σπανάκι, κόβοντάς το σε κομμάτια μεγάλα (φάρδους 3-4 cm) αν είναι φρέσκο. Το κατεψυγμένο (σε φύλλα) είναι ήδη κομμένο.
Από πάνω μοιράζω τον άνηθο και τα κρεμμυδάκια και ανακατεύω καλά μαζί με αλάτι και πιπέρι, να μοιραστούν πολύ καλά στη μάζα του σπανακιού.
Από πάνω ρίχνω τους γίγαντες με τη σάλτσα τους. 
Αλατίζω λίγο τους γίγαντες -με προσοχή να μην γίνουν πολύ αλμυροί- και προσθέτω λίγο ελαιόλαδο.
Αν χρησιμοποιήσω σπανάκι φρέσκο, προσθέτω και μερικές κουταλιές από το υγρό που έβρασαν οι γίγαντες. Αν το σπανάκι είναι κατεψυγμένο δεν χρειάζεται , γιατί ήδη περιέχει αρκετό.

Ψήνω σε αντιστάσεις πάνω κάτω σε δυνατό φούρνο (250 οC), περίπου για μιά ώρα -ανάλογα με το φούρνο.

Το φαγητό είναι έτοιμο, όταν δεν υπάρχουν υγρά στο ταψί και οι γίγαντες όπως και το σπανάκι είναι όλα βρασμένα και οι γίγαντες έχουν ελαφρώς ξεροψηθεί.

Είναι εξαιρετικό και ζεστό αλλά και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος.

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.

Κέικ αρωματικό με λάδι , χωρίς αυγά (νηστήσιμο, παραλλαγή στη συνταγή της Φανουρόπιτας)

Η φανουρόπιτα ,σύμφωνα με τη Χριστιανική παράδοση , είναι ένα γλυκό που παρασκευάζεται προς τιμήν του  Αγίου Φανουρίου.

Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως στην περίπτωση που χάσουν ένα αντικείμενο , αν φτιάξουν το κέικ αυτό και  διαβάσουν την κατάλληλη ευχή θα βρουν το αντικείμενο που έχουν χάσει.

 Στο σπίτι μας είναι ένα αγαπημένο κέικ σε όλη την οικογένεια , για εντελώς διαφορετικούς λόγους στον καθένα.

Σε μένα αρέσει γιατί είναι ένα γλυκό που ΔΕΝ χρειάζεται χτύπημα, ΔΕΝ χρειάζεται παρά μόνο ένα μπωλ, και σε 10 min - μαζί με το στύψιμο του πορτοκαλιού - είναι έτοιμο να μπει στο φούρνο.

Στην κόρη μου αρέσει γιατί είναι ένα από τα αγαπημένα της γλυκά  αλλά και των φίλων της στο σχολείο, οπότε όταν το φτιάχνουμε στέλνω στο σχολείο τουλάχιστον 3 κομμάτια να μοιραστούν οι φίλοι.

Στον άντρα μου πάλι αρέσει γιατί δεν έχει αυγά και μαργαρίνη , οπότε είναι πολύ ελαφρύ και υγιεινό.

Είναι λοιπόν μια συνταγή που μας αφήνει όλους ευχαριστημένους.

Εύχομαι να την απολαύσετε και εσείς για όποιους λόγους θέλετε.

ΥΛΙΚΑ:
345g (1 1/2 C) Ζάχαρη
490g (3 1/2 C) Αλεύρι
330g (1 1/2C) Ελαιόλαδο ή Ηλιέλαιο
1 1/2 φλυτζάνι Χυμός πορτοκάλι
Ξύσμα από 1 πορτοκάλι
8g (2κ.) Κανέλλα
2g (1/2κ.) Γαρύφαλλο
8g (1 1/2κ.) Baking Powder
5g (1κ.) Σόδα
1/2 C Καρύδια (χοντροκομμένα) , προαιρετικά
1/2 C Σταφίδες (προαιρετικά)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: όπου αναφέρεται C (1cup) εννοώ ένα φλυτζάνι μεζούρα (περίπου 220ml) , το κ. είναι κουταλάκι του γλυκού και Κ. είναι κουταλιά της σούπας.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Σε ένα μεγάλο μπωλ, βάζω όλα τα στερεά υλικά και ανακατεύω καλά να ενωθούν, με ένα σύρμα.

Προσθέτω το ηλιέλαιο ( ή ελαιόλαδο). Ανακατεύω και πάλι καλά.

Βάζω τον χυμό πορτοκάλι σε μιά μικρή κανάτα και ρίχνω μέσα τη σόδα. (προσοχή!!! μεταφέρω πάνω από το μπωλ με τα υπόλοιπα υλικά, γιατί θα αφρίσει και θα φουσκώσει πολύ.)

Προσθέτω όλο το υγρό αυτό μέσα στο μίγμα και ανακατεύω καλά και πάλι με το σύρμα. Το μίγμα είναι έτοιμο να μπεί στο ταψάκι .

Αν προσθέσω σταφίδες ή /και καρύδια τα προσθέτω σ΄ αυτό το στάδιο.

Στη φωτογραφία ,έχω μοιράσει στην επιφάνεια λίγα αμύγδαλα φιλέ. Μπορείτε να βάλετε και όποιον άλλο ξηρό καρπό θέλετε ή να μη βάλετε τίποτα.

Σε φόρμα κουμπωτή (αυτή με το στεφάνι που ανοίγει) με διάμετρο 28cm, την οποία έχω στρώσει με λαδόκολλα, βάζω τη ζύμη και ψήνω σε 165 oC για 1 h.

Αφήνω για 15 min να κρυώσει λίγο ,μετά αναποδογυρίζω σε σχάρα να κρυώσει και τοποθετώ σε πιατέλα. 

Το κέικ αυτό είναι αρκετά συμπαγές - όχι τόσο αφράτο όσο τα συνηθισμένα κέικ - αλλά είναι ζουμερό και πολύ αρωματικό. Έτσι διατηρείται γευστικό πολλές μέρες , αν φροντίσετε να είναι καλά σκεπασμένο, ώστε να μη στεγνώσει.

και μην ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου να κανετε like στη σελίδα μου στο facebook:

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr 

ή 
να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.