Όλα τα μυστικά για τις τέλειες τηγανητές πατάτες!

Η φράση: "Ούτε πατάτες δεν ξέρει να τηγανίζει" ήταν για πολλά χρόνια έκφραση της απόλυτης ανικανότητας στον τομέα της μαγειρικής, εξαιρετικά υποτιμητική μιάς και -λανθασμένα κατά την δική μου άποψη- το να τηγανίσει κανείς πατάτες θεωρούνταν εύκολο.

Όταν πριν πολλά χρόνια μπήκαν στη ζωή μας οι προτηγανισμένες πατάτες, τα πιό συχνά σχόλια που άκουγε κανείς ήταν το πόσο τραγανές είναι πάντα, όταν είναι φρέσκιες, αλλά μόλις κρυώσουν χάνουν όλη τη "γοητεία" τους και γίνονται σκληρές, χωρίς ίχνος γεύσης πατάτας. Για να μην αναφέρουμε το πόσο λάθος τηγανίζονται, μέχρι σήμερα, πολλές φορές - με λάδια που έχουν καιρό να αλλάξουν ή έστω να φιλτραριστούν- πράγμα που υποβιβάζει ακόμη περισσότερο το τελικό προϊόν.

Σπιρτόξυλα (julienne)

Εδώ και αρκετά χρόνια, στη μαζική εστίαση, έχει εμφανιστεί η τάση της "φρέσκιας" πατάτας. Βέβαια υπάρχει η φρέσκια που καθαρίζει και κόβει κανείς στο κατάστημά του, σε καθημερινή βάση και η "φρέσκια" που προμηθεύονται τα καταστήματα ήδη καθαρισμένη (πολλές φορές και κομμένη) συντηρημένη -ώστε να μη μαυρίζει μέχρι να τηγανιστεί. Κοινό χαρακτηριστικό όμως και των δύο είναι πως δεν είναι προτηγανισμένες και μετά κατεψυγμένες.

Η τεχνική που θα σας προτείνω λοιπόν συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των παραπάνω, χωρίς τα ελαττώματά τους.

Ένα στοιχείο που πρέπει κανείς να έχει υπόψη του όταν αποφασίζει να τηγανίσει πατάτες είναι πως όπως πάντα, η μισή επιτυχία είναι η επιλογή της σωστής πρώτης ύλης. Και φυσικά η άλλη μισή είναι η τεχνική που θα ακολουθήσουμε.

Α΄ΥΛΗ  και ΤΕΧΝΙΚΗ
Σχετικά με την πρώτη ύλη: Όλες οι πατάτες δεν είναι κατάλληλες για το τηγάνι. Αυτές που πραγματικά μπορούν να δώσουν τραγανές και νόστιμες τηγανητές πατάτες πρέπει να μην είναι πλούσιες σε σάκχαρα (γιατί μαυρίζουν και γλυκίζουν). 
Όμως αυτό δεν είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς, ώστε να το αποφύγει. Όσο όμως πιό φρέσκιες είναι οι πατάτες (και πιό σκληρές φυσικά), οι πιθανότητες να δώσουν το καλύτερο αποτέλεσμα είναι περισσότερες. 
Ακόμη αυτές που έχουν κίτρινη σάρκα είναι καταλληλότερες για το τηγάνι - σε αντίθεση με τις λευκές που είναι καλύτερες για μαγείρεμα (σε φούρνο ή κατσαρόλα). 
Και φυσικά ένα άλλο θέμα είναι η λιπαρή ουσία μέσα στην οποία θα τηγανίσουμε. Υπάρχουν πολλές απόψεις και συνήθειες. 
Είναι γνωστό πως οι Βέλγοι- που φημίζονται για τις τηγανητές τους πατάτες, συνηθίζουν να χρησιμοποιούν λαρδί (ζωικό λίπος). Πράγμα που οι Μεσογειακοί λαοί και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, ακούμε και ...ανατριχιάζουμε. 
Στη χώρα μας παραδοσιακά οι τηγανητές πατάτες τηγανίζονταν σε ελαιόλαδο. Τα τελευταία χρόνια -κυρίως για λόγους κόστους- χρησιμοποιούνται τόσο το ηλιέλαιο όσο και το αραβοσιτέλαιο, που δίνουν μιά πιό ελαφριά γεύση από το ελαιόλαδο. Μιά πολύ ιδιαίτερη γεύση δίνει και το σησαμέλαιο στις τηγανητές πατάτες, που αξίζει κανείς να δοκιμάσει κανείς, μιάς και παράγουμε εξαιρετικής ποιότητας προϊόν αλλά αν κανείς θέλει μπορεί να το αναμείξει με ηλιέλαιο ή αραβοσιτέλαιο για πιό ήπια γεύση.

Και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την τεχνική. Καταρχήν κόβουμε τις πατάτες ούτε πολύ φαρδιές ούτε πολύ στενές - περίπου 1 cm, ώστε να μπορούν να γίνουν ξεροψημένες αλλά το εσωτερικό τους να μείνει μαλακό και τρυφερό.
Επόμενο βήμα είναι πως πρέπει να μείνουν μέσα σε νερό κρύο, ώστε να φύγει ένα μέρος από το άμυλο που περιέχουν, για να μπορούν να γίνουν τραγανές.
 Λίγο πριν το τηγάνισμα, τις ξεπλένουμε καλά και αν είναι εύκολο τις στεγνώνουμε τοποθετώντας τες πάνω σε μιά καθαρή πετσέτα, ώστε να στεγνώσουν όσο περισσότερο γίνεται. 

Στη συνέχεια σε ένα βαθύ αλλά και ανοιχτό σκεύος βάζουμε το λάδι (ή το μίγμα λαδιών) που θα χρησιμοποιήσουμε και το ζεσταίνουμε μέχρι τη θερμοκρασία των 180 -190οC. Αν δεν έχουμε θερμόμετρο κουζίνας, χρησιμοποιούμε ένα κομματάκι ψωμί (περίπου 3x3cm) και αν γίνει τραγανό χωρίς να καεί, σε 60sec,η θερμοκρασία του λαδιού είναι η κατάλληλη. 
Ένας άλλος τρόπος να ελέγξουμε την θερμοκρασία, είναι με το χερούλι μιάς ξύλινης κουτάλας: αν βυθίζοντάς το μέσα στο λάδι αρχίσουν να σχηματίζονται φυσαλίδες με έναν ήπιο τρόπο, η θερμοκρασία είναι κατάλληλη. Αν οι φυσαλίδες είναι πολύ έντονες τότε έιναι πολύ πιό ψηλή από ότι πρέπει.

ΤΗΓΑΝΙΣΜΑ:
Το τηγάνισμα -που είναι το επόμενο βήμα- θα γίνει σε δύο φάσεις.
Α΄Φάση:

Μετά την α΄φάση

Όταν λοιπόν το λάδι έχει φτάσει στην σωστή θερμοκρασία και οι πατάτες είναι αρκετά στεγνές, τις ρίχνουμε στο λάδι. ΠΡΟΣΟΧΗ! Όχι όλες μαζί, αλλά σε μικρές ποσότητες, ώστε να μην είναι "στριμωγμένες" στο τηγάνι. Άλλωστε θέλουμε να μην πέσει η θερμοκρασία του λαδιού πολύ, ώστε να μην καθυστερήσει το τηγάνισμα. Αυτό θα βοηθήσει τις πατάτες να γίνουν τραγανές απ' έξω και τρυφερές από μέσα. Επίσης δεν θα απορροφήσουν πολύ λάδι.
Για 3 σχετικά μεγάλες πατάτες (περίπου 750g συνολικό βάρος, θα χρησιμοποιήσουμε 700-800ml λάδι ή σπορέλαιο και θα μοιράσουμε σε δύο δόσεις, ανάλογα φυσικά και με το σκεύος που θα χρησιμοποιήσουμε).

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΜΕ, γιατί θα διαλυθούν.
 Αφήνουμε τις πατάτες να σχηματίσουν μιά κρούστα που δείχνει πως έχουν αρχίσει να ψήνονται. Είναι η στιγμή να ανακατέψουμε τις πατάτες, προσεκτικά, χωρίς να τις καταστρέψουμε και όταν το εξωτερικό τους σκληραίνει λίγο - χωρίς όμως να πάρουν χρώμα- είναι έτοιμες να βγούν από το τηγάνι. Οι πατάτες μας θα είναι αρκετά μαλακές -σχεδόν ψημένες- αλλά χωρίς χρώμα, με μιά ελαφρώς τηγανισμένη εξωτερική επιφάνεια. 
Τις τοποθετούμε σε ένα ανοιχτό σκεύος, ώστε να μην πατιούνται και να κρυώσουν αρκετά μέχρι την επόμενη φάση. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο μέχρι να τελειώσουν οι πατάτες που έχουμε διαθέσιμες.
Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει και αρκετή ώρα πριν την στιγμή που θα χρειαστούμε τις πατάτες. Μπορούμε να τις αφήσουμε να κρυώσουν και μετά να συνεχίσουμε.

Β ΄Φάση
Στην περίπτωση που έχουμε ολοκληρώσει την α΄φάση αρκετή ώρα πριν να χρειαστούμε τις πατάτες, ξαναζεσταίνουμε το λάδι. Αλλιώς, μόλις τελειώσουμε με την πρώτη φάση, συνεχίζουμε με την δεύτερη.

Μετά τη β΄φάση

Μόλις το λάδι είναι στη σωστή θερμοκρασία-σε περίπτωση που έχει κρυώσει- ρίχνουμε πάλι σε δόσεις τις πατάτες. Μπορούμε τώρα να βάλουμε λίγες περισσότερες στο τηγάνι. Π.χ. άν η πρώτη φάση έχει γίνει σε τρείς δόσεις, στη φάση αυτή μπορούμε να τις βάλουμε σε δύο δόσεις. ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ, γιατί θα σπάσουν.
Μόλις αρχίζει να "βράζει" το λάδι, αφήνουμε λίγα λεπτά να πάρουν ένα ελαφρύ χρώμα και μετά μπορούμε και να τις ανακατέψουμε, γιατί πλέον δεν κινδυνεύουν να διαλυθούν. Μόλις πάρουν χρώμα και γίνουν τραγανές - ανάλογα με τις προτιμήσεις μας- τις βγάζουμε και αυτή τη φορά τις τοποθετούμε σε πιατέλα που έχουμε στρώσει με απορροφητικό χαρτί κουζίνας, ώστε να απορροφήσει το επιπλέον λάδι.
Συνεχίζουμε και με τις υπόλοιπες και τέλος όταν είναι όλες έτοιμες τις αλατίζουμε και τις ανακατεύουμε. Η απόλαυση είναι εγγυημένη.

Η ΧΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΤΗΓΑΝΗΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ
Η αγαπημένη και απολαυστική τηγανητή πατάτα, οφείλει τα γευστικά της χαρακτηριστικά στην παρακάτω διαδικασία: 
Μόλις οι πατάτες έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το καυτό λάδι, η υγρασία που έχει η εξωτερική τους επιφάνεια εξατμίζεται και έτσι σχηματίζεται η τραγανή κρούστα. Αυτό γίνεται σε πολύ σύντομο χρόνο. Η υπόλοιπη υγρασία παγιδεύεται στο εσωτερικό και γίνεται ατμός - λόγω της ψηλής θερμοκρασίας- που μαγειρεύει την υπόλοιπη μάζα της πατάτας και την κάνει τρυφερή και μαλακιά.

Αν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, δεν δημιουργείται το εξωτερικό προστατευτικό "κέλυφος", οπότε το λάδι εισχωρεί στο εσωτερικό και οι πατάτες γίνονται μαλακιές μέσα και έξω και έχουν απορροφήσει πολύ λάδι.
Αυτό συμβαίνει και όταν βάζουμε μεγάλη ποσότητα από πατάτες στο τηγάνι, ακόμη και αν αρχικά η θερμοκρασία του λαδιού είναι η σωστή. Η μεγάλη μάζα της πατάτας, λόγω της χαμηλότερης θερμοκρασίας της, σχετικά με το λάδι, ρίχνει και την θερομοκρασία του λαδιού, οπότε το αποτέλεσμα είναι αυτό που περιέγραψα πιό πάνω. Η διαδικασία του τηγανίσματος θα κρατήσει περισσότερο χρόνο, και μπορεί τελικά να αποκτήσουμε τραγανές πατάτες, αλλά το λάδι που θα απορροφήσουν κατά το μαγείρεμά τους, θα είναι σαφώς περισσότερο.
Όσο για το ποιό είναι το πιό κατάλληλο λάδι για το τηγάνισμα της πατάτας, έχουν γραφτεί πολλά. Με λίγα λόγια, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και το ηλιέλαιο είναι τα πλέον κατάλληλα, που εννοείται πως δεν πρέπει η θερμοκρασία τους να ξεπεράσει τους 160-180oC, και θα μπορούσαν για λόγους οικονομίας να χρησιμοποιηθούν για 2-3 φορές συνολικά, μέσα σε συντομο χρονικό διάστημα, αφού συντηρηθούν σε δοχείο που κλείνει καλά, σε μέρος σκοτεινό και δροσερό.

Υπάρχουν πολλές -και αντιφατικές- απόψεις για το πως μπορούμε να πετύχουμε την τέλεια τηγανητή πατάτα. Η πιό ακραία -αλλά και ενδιαφέρουσα κατα τη γνώμη μου- είναι το αποτέλεσμα μιά έρευνας που έκαναν πριν κάποια χρόνια μιά ομάδα Ελλήνων χημικών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, που δοκίμασαν να τηγανίσουν πατάτες σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, αλλά και συνθήκες υπερβαρύτητας (τριπλάσιας από αυτή της γής),  μιάς και μιά έρευνα ανάμεσα στους αστροναύτες ανέδειξε τις τηγανητές πατάτες σαν ένα από τα πρώτα σε προτίμηση τρόφιμα που θα ήθελαν να απολαμβάνουν στο διάστημα. Το πείραμα πήγε πολύ καλά και ακόμη και αν οι αστροναύτες δεν είναι εύκολο να τηγανίζουν πατάτες στο διάστημα, τα συμπεράσματα των επιστημόνων είναι εξαιρετικά χρήσιμα τόσο για την βιομηχανία τροφίμων, όσο και για την βιομηχανία κατασκευής φριτεζών.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ
Επειδή η τηγανητή πατάτα είναι προσωπική ιστορία για τους περισσότερους, με αδυναμία είτε στις λεπτές είτε στις πιό χοντροκομμένες, θα σας δώσω κάποιες ενδιαφέρουσες παραλλαγές που ίσως σας ανοίξουν νέους δρόμους στο κεφάλαιο αυτό.

Πατάτες σπιρτόξυλα: Κόβουμε τις πατάτες σε ειδικό τρίφτη για λαχανικά (κόψιμο Julienne), δηλ. σπιρτόξυλο (αν θυμάστε πως είναι τα σπίρτα, γιατί δεν πολυκυκλοφορούν πιά). Οι διαστάσεις στη φωτογραφία είναι περίπου 2x2mm. Ο τρίφτης είναι απαραίτητος για την ομοιομορφία, που εξασφαλίζει και το ομοιόμορφο ψήσιμο. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα τηγανίσουμε δύο φορές, μιάς και είναι τόσο μικρό το πάχος της πατάτας, που δεν υπάρχει εσωτερικό, και έτσι γίνεται πολύ τραγανή και ξεροψημένη πολύ σύντομα (μοιάζει με τσιπς).  
Τα παιδιά - και όχι μόνο- θα ενθουσιαστούν με την τραγανή τους υφή.

 
Πατάτες με τη φλούδα σε σφήνες: Στην περίπτωση αυτή, καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε φρέσκιες πατάτες, γιατί δεν θα τις ξεφλουδίσουμε, απλά θα τις τρίψουμε εξωτερικά και θα τις πλύνουμε πολύ καλά να φύγει το χώμα. Κατόπιν θα τις κόψουμε σε σφήνες. Θα ήταν καλό το μέγεθός τους να είναι κατά το δυνατόν παρόμοιο, ώστε να συμβαδίσουν στο μαγείρεμά τους. 
Εδώ η πρώτη φάση περιλαμβάνει βράσιμο. Σε ανοιχτή κατσαρόλα ή τηγάνι, βάζω τις πατάτες, και προσθέτω αλάτι και νερό μέχρι να σκεπαστούν.
Σκεπάζω με το καπάκι και αφήνω να βράσουν για 15 min από τη στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός. Δοκιμάζω με ένα μαχαίρι. Θα πρέπει να περνάει στη μάζα της πατάτας, χωρίς όμως αυτή να έχει βράσει τελείως.
Βγάζω σε ανοιχτό σκεύος (πιατέλα ή μιά λαμαρίνα) και αφήνω λίγο να κρυώσουν, μέχρι να ζεσταθεί το λάδι για το τηγάνισμα. (Μπορώ να κάνω το βράσιμο αρκετές ώρες πριν, ή ακόμη και από την προηγούμενη μέρα και να τις διατηρήσω στο ψυγείο). Φροντίζω να μην έχουν καθόλου νερά.
Μόλις είναι έτοιμο το λάδι, ρίχνω τις πατάτες λίγες λιγες - τόσες ώστε να μην είναι εκτός λαδιού και να μπορώ να τις γυρίσω εύκολα, χωρίς να σπάσουνε.
Μόλις αρχίσει να σχηματίζεται η εξωτερική κρούστα, κυρίως στη φλούδα, μπορώ να ανακατεύω προσεκτικά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα.  
Όταν είναι έτοιμες τις βγάζω σε απορροφητικό χαρτί, τις αλατίζω και είναι έτοιμες.
Θα σας εκπλήξει πόσο λίγο λάδι έχουν απορροφήσει και πόσο ελαφριά είναι η γεύση τους.

ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑ 
Ο καθένας μας νομίζω έχει τον αγαπημένο του τρόπο να συνδυάζει τις τηγανητές πατάτες, και ίσως όχι μόνο έναν. 
Η δική μου πρόταση είναι να φτιάξετε πατάτες σαν μοναδικό φαγητό μαζί με μιά ωραία χωριάτικη σαλάτα ή μιά νόστιμη πράσινη σαλάτα. 
Έτσι θα απολαύστετε την "αμαρτία" στην καλύτερη μορφή της, πολύ περισσότερο αν τις πασπαλίσετε  και με ένα ωραίο μίγμα τριμμένων τυριών (μαλακά για να λιώσουν ή ένα σκληρό τρυί που θα δώσει μιά αλμυρή και πικάντικη διάσταση) , με μιά καλή μουστάρδα ή ένα ωραίο σπιτικό κέτσαπ, ένα ωραίο και πικάντικο dip φέτας και απολαύστε μιά γεύση, που ίσως μαζί με τη σοκολάτα, είναι οι μόνες λιχουδιές που προκαλούν την ίδια ευχαρίστηση, σε μικρούς και μεγάλους, που μένει αναλλοίωτη από την παιδική μας ηλικία.  

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.

Όλα τα μυστικά για Ζουμερό και Αρωματικό Κέϊκ! Συνταγή: Κέϊκ με άρωμα πορτοκάλι και πικραμύγδαλο!

Η αλήθεια είναι πως δεν αγαπώ φανατικά τα κέϊκ. Ή μάλλον για να είμαι πιό ακριβής, σπάνια βρίσκω κέϊκ που να συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που θεωρώ απαραίτητα για να το απολαύσω. Είναι ένα γλυκό που φτιάχνουν σχεδόν όλοι, αλλά δυστυχώς όχι στην καλύτερη μορφή του πάντα.

Τα χαρακτηριστικά ενός πετυχημένου κέϊκ, είναι: να είναι ζουμερό (αλλά όχι άψητο), να είναι αρωματικό (αλλά όχι σαν να περιέχει κολώνια), να έχει ωραία υφή και να είναι όσο αφράτο πρέπει (δηλ. να μην είναι σαν ψωμί), να μην είναι πολύ γλυκό (αλλά ούτε και άγλυκο) και να αποτελεί ένα σύνολο που κάνει δύσκολο να αντισταθεί κανείς σε ένα δεύτερο κομμάτι (μη σας πω και τρίτο). Και φυσικά ακόμη καλύτερο είναι να διατηρεί την φρέσκια και ζουμερή του υφή για περισσότερες μέρες.

Η συνταγή μου σήμερα, παρότι είναι εξαιρετικά εύκολη και απλή, συνδυάζει τα παραπάνω χαρακτηριστικά και το πιό σημαντικό είναι πως αποτελεί μιά βάση πάνω στην οποία μπορεί κανείς κάνει διάφορες παραλλαγές, ώστε να δημιουργήσει το αγαπημένο του κέϊκ! 
Όπως θα παρατηρήσετε, είναι αρκετά διαφορετική από την κλασσική συνταγή με βούτυρο ή μαργαρίνη, την οποία εύκολα μπορείτε να βρείτε σχεδόν παντού, αλλά τα μυστικά για την επιτυχία της θα αποτελέσουν υλικό για μια μελλοντική ανάρτησή μου!

ΥΛΙΚΑ

1 C ηλιέλαιο (ή ένα ελαφρύ, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Βλ. Χημεία του κέϊκ)

1 1/2 C ζάχαρη

1/2 C σιρόπι (από γλυκό κουταλιού πορτοκάλι ή από άλλο γλυκό χωρίς έντονο χρώμα)

1 γιαούρτι αγελάδος 2% (όχι στραγγιστό)

Ξύσμα από 1 πορτοκάλι

4 αυγά (αν είναι πολύ μικρά, μπορείτε να βάλετε 5)

3 C αλεύρι (περίπου 380-390g)

3 κ. Baking Powder (15g)

Άρωμα πικραμύγδαλο ή βανίλια (δοκιμάστε το πικραμύγδαλο και θα ανακαλύψετε έναν καινούργιο κόσμο)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Να θυμίσω πως 1C αντιστοιχεί με μιά κούπα μεζούρα (220-240ml), που μετράει τον όγκο των υλικών, και την βρίσκετε σε όλα τα κατστήματα οικιακών ειδών, 1 K. με μία κουταλιά σούπας (15ml) και 1 κ. με ένα κουταλάκι γλυκού (5ml)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Στο μίξερ χτυπάω το ηλιέλαιο, τη ζάχαρη και το σιρόπι, να γίνουν ένα ομογενές μίγμα.

Προσθέτω τα αυγά ένα ένα (χαμηλή ταχύτητα κάθε φορά που προσθέτω ένα αυγό, δυναμώνω λίγο να ενσωματωθεί και επαναλαμβάνω τη διαδιακασία, μέχρι να προσθέσω όλα τα αυγά).

Προσθέτω και το ξύσμα πορτοκάλι, όπως και περίπου 7-8 σταγόνες άρωμα πικραμύγδαλο καλής ποιότητας (ή ένα μικρό φιαλίδιο βανιλίνης).

Στο αλεύρι προσθέτω το Baking και ανακατεύω καλά. 

Προσθέτω στο μίγμα το αλεύρι και το γιαούρτι εναλλάξ σε 3 δόσεις, που δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους, γιατί το μίγμα θα ξεφουσκώσει και δεν θα γίνει αφράτο το κέϊκ.

Βουτυρώνω και αλευρώνω μιά φόρμα κουμπωτή (με διάμετρο 26cm, με τρύπα) και μοιράζω ομοιόμορφα το μίγμα.

Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο σε 165oC - αέρα και ψήνω περίπου 45-50min.

Εννοείται πως ο χρόνος και η θερμοκρασία μπορεί να χρειάζονται προσαρμογή γιατί κάθε φούρνος αποδίδει διαφορετικά.  

Το κέικ είναι έτοιμο όταν πιέζοντάς το ελαφρά στην επιφάνεια "ξαναγυρίζει" πίσω.

Δοκιμάζω πάντα με ένα ξύλινο σουβλάκι να δω πως έχει ψηθεί -πρέπει το σουβλάκι να βγαίνει στεγνό ή με μικρά ψίχουλα κολημμένα πάνω του και όχι με μιά υγρή μάζα - και βγάζω όταν είναι έτοιμο. 

ΓΛΑΣΟ: Για να διατηρηθεί το κέϊκ ακόμη πιό φρέσκο και ζουμερό, μπορούμε να περιχύσουμε με αυτό το απλό και γρήγορο γλάσο. Για να το φτιάξουμε χρειαζόμαστε 1 1/2 C άχνη ζάχαρη και 2-3 Κ γάλα. Προσοχή: αναμιγνύουμε την άχνη με το γάλα, προσθέτοντάς το λίγο λίγο, μέχρι να αποκτήσει τέτοια πυκνότητα, που να μπορεί να περιχύσει το κέϊκ αλλά να είναι και αρκετά καλυπτικό. Προαιρετικά μπορούμε να προσθέσουμε στο γλάσσο και άρωμα βανίλιας ή ξύσμα πορτοκάλι ή οτιδήποτε ταιριάζει με τη γεύση του κέϊκ.

 

Η ΧΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΪΚ
Είναι γνωστό πως τα γλυκά -περισσότερο από τα αλμυρά- έχουν αναγκη από ακρίβεια στην εκτέλεσή τους. Ο βασικός λόγος είναι πως η συνεισφορά του κάθε υλικού σε ορισμένη αναλογία, έχει να κάνει με τις χημικές ιδιότητές του, επομένως μόνο στις καθορισμένες αναλογίες θα λειτουργήσει σωστά.

Για παράδειγμα τα υγρά πρέπει να είναι σε ορισμένη αναλογία τόσο με τα στερεά  όσο και με τα λιπαρά. Το είδος όμως των υγρών (γάλα ή γιαούρτι) επηρεάζει την τελική υφή αλλά και την υγρασία που μένει , μετά το ψήσιμο, στη μάζα του κέϊκ.

Σχετικά με τα αυγά, που βοηθάνε στο να αποκτήσει το κέϊκ τη δομή του, αν είναι μικρά είναι σωστό να προσθέτουμε ακόμη ένα στην ποσότητα που αναγράφεται στη συνταγή.

Ένας ακόμη παράγοντας που είναι σημαντικός είναι το αλεύρι, σε σχέση αφενός με τα υγρά και τα λιπαρά και αφετέρου  με τον παράγοντα της διόγκωσης (Baking powder στη συνταγή μας, ή σόδα και συνδυασμό τους σε άλλες συνταγές). Θα παρατηρήσετε πως στην συνταγή μου το αλεύρι δεν είναι 500g, όπως σε κάποιες κλασσικές συνταγές κέικ. Γιαυτό και η υφή του είναι ζουμερή, και όχι στεγνή και ψωμένια, πράγμα που πιθανόν έχετε συναντήσει σε άλλες συνταγές.  

Η συμβουλή μου είναι να αποφεύγετε την μείωση κάποιων υλικών π.χ. της λιπαρής ουσίας ή της ζάχαρης, αφθαίρετα, γιατί αυτό επηρεάζει την ισορροπία των υλικών και το αποτέλεσμα δεν είναι ισορροπημένο και σωστό.Η αντικατάσταση ενός μέρους της ζάχαρης από το σιρόπι δίνει ένα πιό υγρό κέϊκ, λιγότερο γλυκό από τα συνηθισμένα και σε συνδυασμό με το ηλιέλαιο και το γιαούρτι, το κέϊκ διατηρεί την υγρασία του για περισσότερες μέρες. 

Και για να προλάβω μια κλασσική ερώτηση: γιατί ηλιέλαιο και όχι ελαιόλαδο; Έχω παρατηρήσει πως το ελαιόλαδο κάνει το κέικ να τρίβεται περισσότερο μετά την δεύτερη τρίτη μέρα (δημιουργεί ψίχουλα) . Αν όμως δεν σας πειράζει αυτό ή κάνετε ένα κέϊκ που θα καταναλωθεί άμεσα, δοκιμάστε το με ένα ελαφρύ, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και θα έχετε μιά ακόμη πιό πλούσια και γεμάτη γεύση.

Αυτό λοιπόν που θέλω να τονίσω με τα παραπάνω είναι πως όταν βρείτε μιά συνταγή που σας δίνει το αποτέλεσμα που θέλετε, μπορείτε να μείνετε πιστοί σ' αυτή και να αλλάζετε μόνο το άρωμα για να φτιάχνετε διάφορες παραλλαγές του.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ: Σε ένα κέϊκ μπορούμε να δώσουμε διάφορα αρώματα, με ξύσμα από εσπεριδοειδή (πορτοκάλι, μανταρίνι, λεμόνι ή και συνδυασμούς τους), με φυσικό χυμό από τα ίδια φρούτα (που όμως θα πρέπει να αφαιρεθεί από το υγρό της συνταγής δηλ. από το γιαούρτι). Επίσης μπορούμε να προσθέσουμε βανίλια υγρή ή σε μορφή κρυσταλλική (βανιλίνη), κανέλα και γαρύφαλλα. 

Μπορούμε αν θέλουμε να προσθέσουμε ξηρούς καρπούς (για 2 ή 3 Κ. δεν χρειάζεται κάποια αντικατάσταση, άν θέλουμε περισσότερους, τότε αφαιρούμε αντίστοιχη ποσοτητα από το αλεύρι).

Ακόμη μπορούμε να προσθέσουμε ξερά φρούτα ψιλοκομμένα (βερύκοκα, δαμάσκηνα, σταφίδες κ.ά.), μόνο που πρέπει να τα αλευρώσουμε πρώτα, ώστε να μην πέσουν στον πυθμένα, αλλά να είναι μοιρασμένα σε όλη τη μάζα του κέϊκ. Στην περίπτωση αυτή είναι καλό  για 2 Κ. κομμένα φρούτα που προσθέτουμε, να αφαιρέσουμε 1 Κ. αλεύρι και 1Κ. υγρό (γιαούρτι). 

Μπορούμε να προσθέσουμε και κομματάκια σοκολάτας ή τρούφα. Τα κομματάκια είναι καλύτερα να τα βάλουμε από πάνω, αφού τοποθετήσουμε τη ζύμη του κέϊκ στη φόρμα, ώστε να μην πέσουν όλα στον πυθμένα. Η τρούφα μπορεί να μπεί λίγο πριν να είναι έτοιμη η ζύμη να μπεί στη φόρμα.

Μιά πολύ ωραία ιδέα είναι και να φτιάξουμε ένα κέϊκ με άρωμα βανίλιας και μέσα να "κρύψουμε" νουτέλα που θα την έχουμε βγάλει σε κουταλιές πάνω σε αντικολλητικό χαρτί και θα την έχουμε καταψύξει. Όταν έχουμε έτοιμο το μίγμα του κέϊκ, βάζουμε στη φόρμα τα 2/3 του μίγματος (λίγο περισσότερο από το μισό) και μοιράζουμε τα κατεψυγμένα "κομματάκια νουτέλα" στην επιφάνεια. Από πάνω συμπληρώνουμε με την υπόλοιπη ζύμη και ψήνουμε κανονικά. Με τον τρόπο αυτό, η νουτέλα δεν θα στεγνώσει κατά τη διάρκεια του ψησίματος και θα είναι ζουμερή στο φρεσκοψημένο κέϊκ.

Τέλος η τεχνική με την οποία γίνεται το δίχρωμο κέϊκ, "μαρμπρέ", είναι η εξής: Όταν είναι έτοιμη η ζύμη μας για τη φόρμα, ξεχωρίζουμε σε ένα σκεύος το 1/3 περίπου και προσθέτουμε κακάο και λίγο γάλα, έτσι ώστε να είναι η ζύμη μας αρκετά σκούρα -για να έχει και έντονη γεύση κακάο στο τέλος, και με το γάλα ρυθμίζουμε την ρευστότητα της ζύμης -αφού το κακάο την σφίγγει αρκετά- ώστε να μοιάζει με την ρευστότητα της υπόλοιπης ζύμης που έχω αφήσει στην άκρη. Με τον τρόπο αυτό το μέρος του κέϊκ που θα περιέχει το κακάο, θα είναι το ίδιο αφράτο και υγρό με το υπόλοιπο. 

Στη φόρμα τοποθετούμε μεγάλες κουταλιές από το λευκό μίγμα αφήνοντας κάποια μικρά κενά ανάμεσά τους. Στα κενά τοποθετούμε κουταλιές από το μίγμα κακάο. Από πάνω επαναλαμβάνουμε το ίδιο με την υπόλοιπη ζύμη και με ένα ξύλινο σουβλάκι που το βυθίζουμε σχεδόν μέχρι τον πυθμένα, κάνουμε κινήσεις ζικ- ζακ, ώστε να αναμειχθούν τα δύο χρώματα και να δώσουν στο ψημένο κέϊκ την εικόνα "μάρμαρου" εξού και το όνομα "μαρμπρέ".

Φυσικά οι παραλλαγές στη γεύση είναι ατελείωτες. Αυτές που σας προτείνω είναι μερικές κλασσικές αλλά δοκιμασμένες, από τις οποίες μπορεί κανείς να ξεκινήσει και όταν αποκτήσει την εμπειρία που χρειάζεται, να δοκιμάσει πολλές άλλες.

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.

 

Pizza - Καρβελάκι!!! Το πιό νόστιμο και τυρένιο snack για το Σαββατοκύριακο!

 

Ο συνδιασμός που σας προτείνω σήμερα, είναι πραγματικά ένα νόστιμο (αλλά και εμφανίσιμο) snack, που έχει την αγαπημένη γεύση της πίτσας σε μιά πολύ εύκολη βάση, που είναι ένα καρβελάκι ψωμί.

Είναι μια συνταγή που κυκλοφορεί πολύ σε διάφορα -Αμερικάνικα κυρίως -sites με συνταγές, και γιαυτό εχω συγχιστεί πολύ όταν άκουσα νεόκοπο τηλεοπτικό chef, να την ονομάζει με το δικό του όνομά , θαρρείς και την έχει εφεύρει ο ίδιος. Τέλος πάντων. Σίγουρα σαν συνταγή , σηκώνει πολλές παραλλαγές, και μπορεί ο καθένας να τη φέρει στα μέτρα του και να την προσαρμόσει στα γούστα του. 

Η βασική ιδέα είναι πως χρησιμοποιούμε ένα ψωμί ,κατά προτίμηση χωριάτικο ή με προζύμι . Το χαράζουμε σε κομματάκια που όμως δεν τα κόβουμε μέχρι κάτω, έτσι ώστε να μείνουν μεταξύ τους ενωμένα. Κατόπιν το γεμίζουμε με ότι υλικό μας αρέσει και σίγουρα με τυριά και αλλαντικά. Τέλος το ψήνουμε στο φούρνο και το απολαμβάνουμε με ευχαρίστηση!

ΥΛΙΚΑ
1 καρβελάκι ψωμί του μισού κιλού 
1 mozzarella φρέσκια κομμένη σε φέτες και μετά σε κομματάκια
100g gouda τριμμένη χοντρά
10 φέτες σαλάμι πικάντικο κομμένες στα 2
3-4 Κ. παρμεζάνα τριμμένη ή κεφαλογραβιέρα
2-3 Κ λιωμένο βούτυρο ή ελαιόλαδο 

Εναλλακτικά: (υλικά που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για τους δικούς σας συνδυασμούς)

Καπνιστό τυρί Μετσόβου
Blue cheese
Φέτα
Ελιές 
Λιαστές ντομάτες ψιλοκομμένες

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Καταρχήν, τοποθετώ το καρβελάκι πάνω σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο, το οποίο πρέπει να έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να τυλίξει το καρβέλι στο τέλος , για να ψηθεί.
Όπως έχω ήδη αναφέρει , το πρώτο βήμα είναι το να "χαράξω" το ψωμί σε κομματάκια τετράγωνα, χωρίς όμως να φτάσει το μαχαίρι μέχρι κάτω, έτσι ώστε τα κομματάκια να παραμείνουν ενωμένα.

Το επόμενο βήμα είναι το γέμισμα. Εδώ πραγματικά μπορεί ο καθένας να αυτοσχεδιάσει με τα υλικά και τους συνδιασμούς. 
Αυτό που όμως έχει πραγματικά σημασία, είναι να χωρέσουν αρκετά υλικά, γιατί αλλιώς όταν ψηθεί το ψωμί θα πρεπει να υπάρχει κάποια ισορροπία στο συνδυασμό. Σίγουρα την πρώτη φορά που θα το φτιάξετε, θα ξέρετε τι ακριβώς πρέπει να κάνετε την επόμενη , ώστε να είναι τέλειο για το δικό σας γούστο.

Αρχίζω τοποθετώντας τη gouda στο βάθος κάθε σχισμής, από πάνω βάζω τη mozzarella, το σαλάμι και τέλος πασπαλίζω την παρμεζάνα.

Τέλος περιχύνω με λίγο λιωμένο βούτυρο ή ελαιόλαδο, λίγο αλάτι , λίγο πιπέρι και ίσως και λίγη καυτερή πάπρικα.

Κλείνω το αλουμινόχαρτο και το βάζω στο φούρνο που έχω ποθερμάνει στους 180oC, περίπου για 20-30min.
Όταν βγεί από το φούρνο αφήνω 5min να δέσει και το σερβίρω με μιά ωραία φρέσκια σαλάτα .

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.

Μπρόκολο ω γκρατέν: Ελαφρύ και Νόστιμο!

Η σημερινή μου συνταγή αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο μαγειρικής για το μπρόκολο, που εκτός από σαλάτα, μπορεί να γίνει κυρίως πιάτο ή συνοδευτικό, όπως ακριβώς αυτό που σας προτείνω.

Είναι εύκολη ,γρήγορη  και πολύ νόστιμη συνταγή - έχω ιδαίτερη αδυναμία στα χαρακτηριστικά αυτά- και αν καταναλωθεί σαν κυρίως πιάτο, είναι και σχετικά ελαφρύ, μιάς και τα τυριά που προτείνω είναι όλα με χαμηλά λιπαρά.

ΥΛΙΚΑ
500g μπρόκολο κατεψυγμένο
25g αλεύρι
50g βούτυρο ή ελαιόλαδο
500g γάλα με χαμηλά λιπαρά
1,5 κουταλάκια αλάτι και λίγο πιπέρι
200g τυριά light (χρησιμοποίησα γραβιέρα light, milner και λίγο καπνιστό light κι αυτό)
2 αυγά

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Αποψύχω το μπρόκολο και κόβω τα "μπουκέτα" σε μικρότερα κομμάτια. Βάζω στο microwave για 3 min χωρίς να μαλακώσει, απλά να μην είναι εντελώς άβραστο.
Σε ένα ανοιχτό σκεύος ζεσταίνω το ελαιόλαδο ή βούτυρο (ή και μισό μισό) και μόλις κάψει, ρίχνω μέσα το αλεύρι να ψηθεί λίγο. Προσθέτω το γάλα και αφήνω να βράσει η μπεσαμέλ για λίγο, να δέσει. 
Αποσύρω από τη φωτιά και προσθέτω το αλάτι και τα τυριά. Στο στάδιο αυτό είναι μιά πολύ ωραία και εύκολη sauce τυριού (που σε επόμενη ανάρτηση θα σας προτείνω πως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε).
Προσθέτω το μπρόκολο που έχω στραγγίξει και τα αυγά χτυπημένα. Αναμιγνύω πολύ καλά όλα τα υλικά και τα τοποθετώ σε πυρίμαχο σκεύος. 
Από πάνω πασπαλίζω με φρυγανιά τριμμένη καί λίγο τριμμένο κεφαλοτύρι.
Ψήνω σε 160 oC για 35 - 45 min (ανάλογα με το φούρνο), μέχρι να πάρει ένα χρυσό χρώμα. 
Όπως όλες οι αντίστοιχες συνταγές, είναι καλύτερα να σερβίρεται χλιαρό, ώστε να δέσουν τα τυριά λίγο. Γιαυτό ετοιμάστε το λίγο πριν από την ώρα που θα το σερβίρετε και αφήστε το να μείνει 20- 30min πριν το δοκιμάσετε.

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.

Ψωμάκια ολικής γεμιστά με κεφτεδάκια με πικάντικη σάλτσα ντομάτας και κοτόπουλο με αρωματικό pesto βασιλικού!

Μιά νόστιμη και πολύ παιχνιδιάρικη εκδοχή ενός γρήγορου μεσημεριανού ή ενός νόστιμου βραδινού για το σαββατοκύριακο, που αρέσει σε μικρούς και μεγάλους!

Συνταγή για τα ψωμάκια:
400g αλεύρι γιά όλες τις χρήσεις
200g αλεύρι ολικής
450g νερό χλιαρό
1 φακελάκι ξερή μαγιά
1,5 κουταλάκια γλυκού αλάτι

Ανακατεύω καλά όλα τα υλικά και τα ζυμώνω είτε στο μίξερ είτε με το χέρι για 5 λεπτά και αφήνω να διπλασιαστεί σε όγκο (περίπου 1 ώρα).
Χωρίζω τη ζύμη σε 18 κομμάτια (περίπου 60g το καθένα) και τα τοποθετώ σε δύο ταψάκια 20x20cm στρωμένα με λαδόκολλα. 
Αφήνω περίπου μισή ώρα να ξαναφουσκώσουν και ψήνω σε 190oC για 25min.
Αφήνω να κρυώσουν σε σχάρα.


Συνταγή για τα κεφτεδάκια με πικάντικη σάλτσα ντομάτας:
1/2 κιλό μοσχαρίσιος κιμάς
1 κρεμμύδι τριμμένο
1 σκελίδα σκόρδο τριμμένο
1/4 φλυτζανιού φρυγανιά τριμμένη
3 Κουταλιές σούπας ξύδι λευκό
αλάτι
πιπέρι
πάπρικα
ρίγανη
1 αυγό


Ζυμώνω τα κεφτεδάκια και τα φτιάχνω μικρά μπαλάκια(περίπου 20 - 25g). Είναι καλύτερα να αναμείξουμε τα υλικά όλα μαζί και να τα αφήσουμε μερικές ώρες στο ψυγείο να δέσουν οι γεύσεις.

Σάλτσα ντομάτας πικάντικη: 
2 κονκασέ (τα πολτοποιώ να μην έχουν μεγάλα κομμάτια)
1 Κουταλιά πελτέ
1 κουταλάκι αλάτι
1/4 φλυτζάνι ελαιόλαδο
2 κουταλιές κρεμμύδι αποξηραμένο
αρωματικά διάφορα (κόκκινη πιπεριά καυτερή , πάπρικα, κίμινο, ρίγανη)
λίγη ζάχαρη αν η ντομάτα είναι ξινή

Βάζω την ντομάτα να βράζει και προσθέτω όλα υλικά. Αφήνω να βράσει για 15 λεπτά περίπου. Προσθέτω τα κεφτεδάκια αφού τα αλευρώσω μέσα στη σάλτσα και αφήνω να βράσουν ακόμη 15 λεπτά σε μέτρια φωτιά, φροντίζοντας να καλυφθούν τα κεφτεδάκια με σάλτσα. Τα ανακατεύω που και που, φροντίζοντας να μην διαλυθούν. 

Σύνθεση για τα τελικά ψωμάκια: 
Με κεφτεδάκια και πικάντικη σάλτσα ντομάτα:
Ανοίγω τα ψωμάκια στη μέση και στα μισά τοποθετώ στη βάση μιά κουταλιά σάλτσα ντομάτας μαζί με ένα κεφτεδάκι και από πάνω πασπαλίζω με τριμμένη καυτερή πιπεριά ή tabasco για μια πικάντικη γεύση. Από πάνω προσθέτω μερικές ροδέλες αγγουράκι τουρσί. Στο καπάκι βάζω τριμμένο τυρί (γκούντα και γραβιέρα). Τοποθετώ σε λαμαρίνα ανοιχτά τα ψωμάκια και δίπλα τα καπάκια.

Με ψητό κοτόπουλο και σάλτσα pesto βασιλικού:
Στα υπόλοιπα ψωμάκι αλείφω τη βάση τους με μιά κουταλιά σάλτσα pesto και από πάνω τοποθετώ κοτόπουλο στήθος ψητό που το έχω ψιλοκόψει.
Στο καπάκι τοποθετώ τυρά (όπως και στα άλλα με τα κεφτεδάκια). Αν θέλω προσθέτω και πίκλα πάνω από το κοτόπουλο.
Τοποθετώ και αυτά τα ψωμάκια σε λαμαρίνα.

Τα βάζω όλα στο φούρνο σε γκρίλ και αέρα για 10 min σε 230oC για μερικά λεπτά,μέχρι να λιώσουν τα τυριά, και να ζεσταθούν τα υπόλοιπα υλικά.

Όταν τα βγάλω τα κλείνω και τα σερβίρω. Δοκιμάστε τα και θα τα φτιάχνετε συχνά.

 

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.

Σαλάτα ζυμαρικών με τόνο και λαχανικά : Καλοκαιρινή (και όχι μόνο) απόλαυση!!!

Η τελευταία μέρα σχολείου σηματοδοτεί την αρχή του καλοκαιριού, ανεξάρτητα από το ότι το μόνο που αλλάζει, πραγματικά , είναι το πρόγραμμα των παιδιών. 

Όμως και για μένα σημαίνει και μιά ακόμη αλλαγή: την στροφή σε ένα πιό απλό καθημερινό μαγείρεμα, πολλές σαλάτες κάθε είδους -από τις πιό σύνθετες μέχρι τις πιό απλές- και μιά προσπάθεια οι καθημερινές συνταγές να είναι τέτοιες που κάποιες φορές να μπορούν να συμμετέχουν και τα παιδιά στο σπίτι. 

Γιατί η ενασχόληση με τη μαγειρική είναι και για τα παιδιά μιά πολύ ευχάριστη και δημιουργική διαδικασία, που τα βοηθάει να περάσουν όμορφα ένα μέρος από τον πολύ ελεύθερο χρόνο τους και συγχρόνως να συμμετέχουν στην κοινή ζωή του σπιτιού, πράγμα για το οποίο , ο χειμώνας δεν προσφέρεται.

Η σημερινή μου συνταγή είναι λοιπόν αυτής της κατηγορίας: Εύκολη, γρήγορη, χωρίς πολύ μαγείρεμα και ιδιαίτερα πολυμορφική, μιάς και παίρνει κάθε φορά τη γεύση που θέλουμε, ανάλογα με τα υλικά που θα περιέχει. 

Ετοιμάστε την την πρώτη φορά με τα παιδιά σας και τις επόμενες φορές θα μπορούν να κάνουν τα περισσότερα -ή ακόμη και όλα, ανάλογα φυσικά με την ηλικία τους- μόνα τους.

ΥΛΙΚΑ
1 Πακέτο ζυμαρικά fusili (βίδες)
1 ντομάτα μεγάλη σε μικρά κυβάκια
1 μεγάλο καρότο τριμμένο 
2-3 αγγουράκια τουρσί τριμμένα
1 τόνο κονσέρβας -σε ηλιέλαιο-στραγγισμένο
λίγο μαϊδανό ψιλοκομμένο

Dressing
2-3 Κ. μαγιονέζα        
1 Κ. μουστάρδα         
2-3 Κ. ελαιόλαδο        
1κ. ξύδι λευκό            
αλάτι και πιπέρι          

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βράζω τα ζυμαρικά al dente. Τα στραγγίζω. Τα αφήνω λίγο να κρυώσουν και τα βάζω μέσα σε μιά μεγάλη σαλατιέρα, όπου προηγουμένως είχα αναμείξει όλα τα υλικά για το dressing*. Προσθέτω και τα υπόλοιπα υλικά και αναμιγνύω καλά.

Αρχικά η γεύση θα είναι λίγο πιό αλμυρή και λίγο πιό ξινή από το επιθυμητό, αλλά επειδή τα ζυμαρικά θα απορροφήσουν ένα μέρος από το dressing, τελικά θα ισορροπήσουν.

Αν θέλετε, μπορείτε να προσθέσετε το αλάτι και το πιπέρι, αφού αναμείξετε όλα τα υλικά, και τον τόνο, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση υπερβολής.

Αφήστε τη σαλάτα στο ψυγείο 2-3 ώρες , τουλάχιστον, για να δέσουν οι γεύσεις και να γίνει δροσερή. Είναι εξαιρετική για τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες, και πραγματικά νόστιμη. Τρώγεται και την επόμενη μέρα, το ίδιο ευχάριστα.

 * Στο dressing η ποσότητα της μαγιονέζας ποικίλει, ανάλογα με τη γεύση σας. Μπορείτε να την παραλείψετε και τελείως και να αναμείξετε το λάδι με το ξύδι και τη μουστάρδα, ή αν σας αρέσει μπορείτε να προσθέσετε περισσότερη, για να γίνει πιό πλούσια και κρεμώδης. 

Μη ξεχνάτε, αν σας αρέσουν οι συνταγές μου, να κάνετε Like, στη σελίδα μου :

https://www.facebook.com/christiespicnic.blogspot.gr ή 

να γίνετε μέλη του ιστότοπου στην αρχική σελίδα του blog.